Een link naar het rapport ontbreekt helaas. Een Gedragscode gaat meestal uit van het aanwezig zijn van voldoende ethiekbesef bij hen voor wie de gedragscode geldt. Kennisneming van de code leidt bij hen tot instemming ermee en het vrijwel automatisch en moeiteloos zich houden aan de code. Een sociale bestuurder corrigeert zichzelf; heeft zijn eigen grenzen gestelt. Een bestuurder met laag ethiekbesef stelt het eigenbelang voorop, heeft moeite met de uitvoering van de gedragscode en heeft een externe toezichthouder nodig, zoals een Raad van Toezicht. De asocialere bestuurder weet dat toezicht en ingrijpen te ontlopen. Voor hen zijn er sancties nodig op niet nakoming van de gedragscode; ontneming van onverdiend persoonlijk voordeel zou tot de sancties moeten behoren. Verhoging van verantwoordelijkheidsbesef en de ethiekstandaard tijdens opleidingen lijkt nodig nu er in zoveel branches gevallen van graaien door bestuurders plaatsvindt.

Over het algemeen een zeer wijs rapport, bedankt Femke cs. Ik snap echter de volgende conclusie niet: ‘Publieke belangenbehartiging is ondergesneeuwd geraakt door schaalvergroting en deregulering’. Schaalvergroting is duidelijk, maar ik zie juist steeds meer regels. En ik ben bang dat het rapport van Halsema ook weer leidt tot meer regels die je alleen op papier kunt waarmaken als je aan schaalvergroting doet.
Halsema schreef zelf: ‘Niet onwetmatig maar wel onwenselijk’ i.v.m. Amarantis. Wat volgens mij betekent dat grote semipublieke organen zich op papier keurig aan de regels houden, maar er in praktijk zo’n zooitje van kunnen maken dat ze uiteindelijk omvallen en ons burgers miljoenen schade opleveren.
Ik zou juist meer deregulering willen zien en de opbouw van een klein maar slim en zeer effectief stelsels van regels en wetten die werkelijk leiden tot meer kwaliteit in de publieke sector tegen maatschappelijk aanvaardbare kosten.