De ggz in Nederland barst uit haar voegen. Ondanks alle goede bedoelingen, actieprogramma’s en afspraken blijven de wachttijden oplopen. Ondertussen is er overbehandeling van lichte mentale klachten en onderhandeling van ernstige psychiatrische aandoeningen. Dat moet én dat kan anders, meent Elnathan Prinsen, voorzitter van de NVvP.
De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP)
Het aanbod van aanbieders wordt steeds meer waardoor de spoeling steeds dunner wordt. En door alle regeltjes en administratie van de zorgverzekeraars en overheid vinden veel psychische hulpverleners het ook niet meer leuk om in grote GGZ instellingen te werken, omdat daar het management danst naar de pijpen van vooral de zorgverzekeraars. Dus beginnen ze voor zichzelf waardoor kunde en arbeid verdwijnt bij de grote aanbieders.
Verder moet de rol van de psychiater in de GGZ ingeperkt worden, dan stappen we ook af van dat mensen die psychische of psychiatrische hulp zoeken ziek moeten zijn. Er zijn maar heel weinig mensen die psychisch ziek zijn dat die behandeld kunnen worden in de GGZ. De meeste patiënten/cliënten zijn niet ziek maar moeten wel langdurige therapie volgen voor een nuttige en doelmatige behandeling. Maar dat is in de ogen van de zorgverzekeraars niet goed en betaalbaar en moet de sector zorgprogrammatisch werken, waardoor behandelingen in essentie niet voldoen maar wel betaalbaar lijken.