De termen fout, incident en calamiteit zijn op een bepaalde manier gedefinieerd. Het mag raar klinken, maar in nieuwe definities zit een (deel van) het begin van een oplossing om artsen, handhavers en patiënten (slachtoffers) tot elkaar te brengen. Ik probeer al jaren om een werkgroep te maken om te komen tot de juiste herdefiniering. Ik merk wel dat het klimaat hiervoor verandert, zeker de laatste tijd.

De Nederlandse artsen doen het ‘hartstikke goed’. Dat is mooi, maar misschien kan het nog beter. Zo zouden ze misschien hun handen volgens de richtlijn kunnen wassen voor de operatie. Of misschien kan een rudimentair systeem van procedurele veiligheid worden ingevoerd? Dat zou mooi zijn want dan vielen er misschien minder dan 2000 onnodige doden per jaar. Maar voor het moment zal ik elke arts het respect geven dat ik iedereen geef die meer verdient dan een minister zonder zich te hoeven verantwoorden.

Hr Daniels, Orde Medisch Specialisten: wordt wakker. Calamiteiten zijn geen incidenten. Het gaat jaarlijks om 2000 doden en 38.000 patienten met gezondheidsschade door onnodige medische fouten in Nederlandse ziekenhuizen en dan weten we niet eens het aantal slachtoffers van medische fouten van huisartsen, Nivelrapport 2007 en Onderzoeksraad 2013.
En hr Daniels: U weet heel goed Ziekenhuizen zijn niet veilig, artsen leren niet van hun fouten en weigeren structureel eerlijke informatie en herstelbehandeling aan slachtoffers van medische fouten uit angst voor hun reputatie, zeg maar portemonnee, in strijd met hun zorgplicht WGBO.
Het is 2013: wees eerlijk, wees transparant, geef zorg aan slachtoffers van medische fouten. Overigens staat de zwarte lijst van artsen van SIN-NL online met toestemming van de Nederlandse rechter.