De West geeft de komende tijd lezingen en advies bij verschillende zorginstellingen. Hij gaat naar ziekenhuizen, zoals het Radboudumc en gehandicapteninstellingen. De West benadrukt dat leidinggevenden in alle sectoren zoekende zijn naar manieren om goed om te gaan met meldingen over seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar dat de zorg -een sector met veel hiërarchie- net even wat meer in de aandacht staat. De enquête van Medisch Contact waaruit blijkt dat ziekenhuispersoneel, waaronder veel coassistenten, te maken heeft gehad met grensoverschrijdend gedrag, speelt daar een rol bij. De West: ‘Daar waar mannen en vrouwen samenwerken, vindt grensoverschrijdend gedrag plaats ten opzichte van de vrouw. Grensoverschrijdend gedrag is een van de belangrijkste redenen dat vrouwen zich binnen een bedrijfscultuur onveilig voelen. Het ontneemt het werkplezier. Daarom is het geen #MeToo-dingetje waar we ook nog wat mee moeten doen. Dit is een veiligheidsprobleem dat serieus moet worden aangepakt.’

Focus op onderzoek

De West stelt daarom dat er meer en beter onderzoek gedaan moet worden bij een melding van grensoverschrijdend gedrag. ‘Het melden gebeurt nu meer en meer, dankzij de #MeToo-beweging. Maar de zorg moet nog veel leren over hoe je zo’n melding moet oppakken. Om beide partijen te beschermen, moet de focus liggen op het doen van onderzoek. Natuurlijk moet er een vertrouwenspersoon zijn, maar wat gebeurt er daarna?’

Helder beleid

In zorginstellingen zou volgens De West een duidelijk beleid moeten komen. Hij adviseert –net als hoogleraar Gender & Women’s Health Toine Lagro van het Radboudumc– een zero tolerancebeleid. ‘We weten allemaal dat er serieuze consequenties zijn als je iets steelt. Bij grensoverschrijdend gedrag is het juridisch gezien helemaal niet zo helder. De zaak kan stranden, iemand wordt overgeplaatst en iedereen is teleurgesteld of heeft een nare smaak overgehouden aan de kwestie. Dat kan ook anders, maar dan moet de manier waarop onderzoek wordt gedaan, echt anders.’

Extern

Het inadequate onderzoek bij grensoverschrijdend gedrag is volgens De West vaak meer een kwestie van onkunde dan van onwil. Managers weten vaak ook niet welke vragen ze moeten stellen. ‘Ik stel daarom voor om een externe onderzoeker of vertrouwenspersoon in te huren. De context, de aard en de omvang zijn bij dit soort zaken veel ingewikkelder dan bij een diefstal. Het is in dit geval vaak één tegen één, maar als meerdere mensen zien dat een vrouw overstuur een ruimte uit komt lopen, is er alweer meer bewijs.’

Onderbuikgevoel

De West is veiligheidsdeskundige, maar de aanleiding om zich te verdiepen in de kwestie komt voort uit de zorgen die hij zich maakt over zijn eigen dochter als zij straks ouder is. ‘Ik heb een tweeling, een jongen en een meisje. Als ze straks achttien zijn, zeg ik tegen de jongen als hij s’ avonds uitgaat “veel plezier”. Bij het meisje moet ik nadenken over de risico’s. We weten allemaal hoe dat komt. Op het gebied van trainingen voor vrouwen bestaat zelfverdediging. Maar ik wil helemaal niet dat mijn dochter moet vechten. Het andere advies is om situaties uit de weg te gaan. Dat wil ik ook niet voor haar. Ik ben grensoverschrijdend gedrag als een veiligheidsvraagstuk gaan bekijken en zoek de oplossing in het bewust omgaan met signalen, op het vertrouwen van je onderbuikgevoel. Daarmee kun je grensoverschrijdend gedrag voor zijn.’

Heeft u beleid in uw zorginstelling tegen grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer? Zorgvisie zou graag uw ervaringen willen horen. Wat is tegen seksueel intimiderend gedrag te doen? Is er wel iets tegen te doen? Uw reactie wordt in vertrouwen behandeld. Reacties kunnen naar eindredactie@zorgvisie.nl