Anne Oostra, voormalig directeur van Guyot (een rechtsvoorganger van Kentalis), herinnert zich op de site van Kentalis Van Eijndhoven als bevlogen directeur. ‘Zijn visie was: geen gebarentaal en daarover viel niet te marchanderen. Toen Guyot in 1980 overstapte op het gebruik van gebaren leverde dat felle discussies op tussen Jan en mij. Daarbij vergat hij nooit zijn gastvrijheid – ondanks de meningsverschillen logeerde ik regelmatig een paar dagen op het instituut en ook daar werd dan iedere avond gediscussieerd.’
Erepenning
In 1991 nam van Eijndhoven afscheid, hij ging met de vut. ‘Het moeilijkste moment vond ik de laatste vergadering van de toelatingscommissie. Daar drong het besef dat ik met mijn werkzaamheden zou stoppen pas echt tot mij door’, vertelt hij in een artikel in De Meierij (20 maart 1991). Bij zijn pensioen in 1991 werd een erepenning in het leven geroepen. De J.J.M. van Eijndhovenpenning wordt nu uitgereikt aan mensen die zich op uitzonderlijke wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor auditief gehandicapten in het algemeen of voor Kentalis in het bijzonder.
Medeleven
De raad van toezicht, raad van bestuur en medewerkers van Koninklijke Kentalis laten weten: ‘De heer Van Eijndhoven heeft bijzonder veel betekend voor de dove leerlingen en bewoners van het toenmalige Instituut voor Doven en de ontwikkeling van het dovenonderwijs in het algemeen. Ons medeleven gaat uit naar zijn familie. Aanstaande zaterdag is de uitvaart in de Sint-Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch.’