De NPCF is juist de organisatie die nogal schadeveroorzakend is geweest de afgelopen tijd. Men zou eens onderzoek moeten doen naar deze organisatie en die er om heen hangen hoe dit geregeld is. Hier is al die tijd onrechtmatig gehandeld en deed men aan ernstige vriendjes politiek die wel heel ver gingen. Misbruiken van patiëntenorganisatie door de NPCF en andere grote dik gesubsidieerde collega organisaties waren gebruikelijk. Meer dan schandalig op welke wijze deze organisaties het geld onder elkaar verdelen en welke belangen ze hiermee behartigen.Maar dat was nog voor deze mevr. Wind. Maar ook hoe schadelijk de NPCF is geweest door hun mond te houden al die tijd en nog steeds over vermijdbare medische schade naar patiënten. Deze organisaties zouden moeten worden opgedoekt worden want voor geld hielden ze hun mond en hierdoor hebben veel burgers ernstige schade opgelopen en velen zijn overleden. Maar hier wordt over gezegen en ook door de verantwoordelijke overheid. Misselijkmakend zijn ze en helemaal op die bijeenkomsten van PGO. Wolven in schaapskleren. En ze zijn een verlengstuk van diegene die de schade hebben veroorzaakt en nog steeds. Ze behartigen andere belangen en niet vanuit de patiënt maar vanuit de beroepsgroep die de schade veroorzaakt!We weten alles hoe dit is gegaan en nog steeds en met bewijs wat ook bij derden liggen die zouden moeten optreden en handelen en dit niet doen ten schande!

Heel de zorg en het stelsel daarom heen is in diit land één grote honingpot. Allerlei instanties en z.g. patienten organisaties doken en duiken op deze pot. Zoals hierboven gesteld met soms onzekere en slechte vertegenwoordiging. Daarom is het beslist noodzakelijk dat de enorme subsidie stromen die hiermee gemoeid zijn eens nader onder de loep worden genomen en is ingrijpen daarin m.i. nog niet zo’n slechte maatregel. RUcOpJ3eden voor belanghebbenden eens te gaan doen aan “zelfreflectie”….

Wind: “Maar als wij zo fors gekort worden verzwakt de toch al kwetsbare positie van de patiënt enorm.” Als ik mij baseer op mijn eigen ervaringen met patiëntenverenigingen en de NPCF dan denk ik dat de bezuiniging terecht is. In menige vergadering waren ze het slechts voorbereid, als ze al kwamen opdagen (meestal wel). Daarnaast waren de medewerkers ook geheel niet opgewassen tegen de andere aanwezige partijen. Net als de heren hierboven vraag ik mij echter af hoe het belang van de patiënt in het Nederlandse zorgstelsel geborgd kan worden. Ik denk dat dat een van de belangrijkste vraagstukken van dit moment zou moeten zijn. De getrapte organisatie van de NPCF (patiëntenverenigingen zijn lid van de NPCF niet de patiënten zelf) leek mij het meest geschikt. Maar op de een of andere manier rekenen de leden de NPCF niet af op haar wanprestaties. Misschien gaat dat veranderen nu de NPCF ook niet in staat was om de subsidiestroom vanuit VWS te garanderen.

Ik denk dat PGO’s onvoldoende gestimuleerd worden om voor de belangen van de patiënten op te komen. Vrijwel geen enkele lid van een PGO kan de resultaten van de meer abstracte belangenbehartiging beoordelen. De drive om goed werk te leveren moet dus geheel van binnenuit komen. Enkele jaren na de forse groei van PGO-subsidies is duidelijk geworden dat die interne drive onvoldoende is. Op zijn best is dat weggegooid geld, maar waarschijnlijk is de schade die de PGO’s hebben aangericht veel groter dan de omvang van de subsidie. De subsidie dient daarom te worden afgebouwd. Toch heeft Wind gelijk wanneer ze stelt dat er iemand voor de belangen van de patiënten op moet komen. Hoe dat moet worden geregeld lijkt mij een mooie uitdaging voor een bestuurskundige/politicoloog.

Mevrouw Wind stelt terecht dat de belangen van de patiënten goed moeten worden behartigd. Punt is alleen dat de PGO’s dat de afgelopen jaren niet gedaan hebben. Als het er werkelijk toe doet zijn de PGO’s stil of afwezig. En dan maakt het niet uit of het nu gaat over DOT’s, pakketverkleining, selectieve inkoop, kwaliteitsmeting, aanmerkelijke marktmacht van zorgaanbieders of het buiten spel houden van de ZZPers. De bijdrage aan de kwaliteitsmeting is de grootste misser omdat kwaliteit zo dicht bij de kern van de belangenbehartiging van patiënten staat. Daar had de NPCF agendabepalend moeten zijn. Door geen verantwoordelijkheid te nemen wordt de ziekenhuiskwaliteit alleen met procesindicatoren gemeten. Die zijn nietszeggend voor patienten, die de resultaten daarom massaal negeren. En dus hebben zorginkopers geen reden om de informatie wel serieus te nemen en hoeven de zorgaanbieders geen aandacht aan kwaliteit te schenken. De PGO’s hebben deze bezuiniging over zich afgeroepen.