Juristen ontdekten dat het onmogelijk was om onder de regeling van 652.000 euro bruto uit te komen. Het ziekenhuis was gebonden aan afspraken die gemaakt zijn tijdens zijn aantreden.
Vertrekregeling
De regeling ging in na zijn vertrek op 1 oktober 2011 tot 1 november 2012. Het salaris was een vergoeding voor een adviserende rol binnen het ziekenhuis, zo meldt het jaarverslag. Maar ‘hij was “adviseur met verlof”, zoals dat in 2006 al met hem was afgesproken’, vertelt een woordvoerder aan het dagblad. In eerste instantie wilde het ziekenhuis niet reageren, maar kwam gisteren alsnog met een toelichting op de interne website voor UMC-personeel. ‘Omdat we ons kunnen voorstellen dat het bericht bij medewerkers tot verbazing kan leiden’, schrijft het stichtingsbestuur.
Kunnen topbestuurders nu eens een keer duidelijk maken naar de samenleving wat de ratio is achter dit soort afspraken en contracten. Vinden zij dat nu zakelijk of ethisch of beiden. Ik kan er met mijn pet niet bij. Hoe moeten we dergelijke onderhandelingen voorstellen? Een goed salaris, een bonus, een vertrekregeling etc etc. Wat vraag je als topbestuurder eigenlijk van de organisatie? Wat is de moraal daarachter? Ik heb tot op heden nog nooit een topbestuurder recht in zijn/haar ziel kunnen kijken. Ik begrijp het absoluut niet. Risico’s? Welke dan? Imagoverlies? Hoe zo dan? Rivaliteit? Welke dan? Met specialisten? Marktwaarde? Toe topbestuurders, kom er eens mee naar buiten, naar diezelfde ‘markt’ toe.