Schippers reageert op KWF Kankerbestrijding, die pleit voor een prijsplafond voor nieuwe, dure kankermedicijnen. Een commissie zou Schippers voorstellen moeten doen over het maximale bedrag dat mag worden uitgegeven aan kankerbehandeling.
Kosten van een levensjaar
Medicijnen worden steeds duurder en de groep gebruikers kleiner. KWF wil dat de overheid vastlegt hoeveel geld een extra gezond levensjaar mag kosten. Zonder normen dreigt willekeur, waarschuwt de organisatie. KWF signaleert een spagaat: er komen steeds meer kankergeneesmiddelen die levens kunnen redden, verlengen of de kwaliteit ervan verbeteren. Die middelen zijn echter ook duur, terwijl de zorguitgaven maar beperkt mogen stijgen.
Financiële overwegingen
De angst van KWF is dat per ziekenhuis, of zelfs per spreekkamer, op basis van financiële overwegingen wordt bepaald of een patiënt een duur geneesmiddel wel of niet krijgt. ‘Kankerpatiënten zullen daardoor niet altijd de juiste behandeling krijgen.’ Samen met deskundigen moet de overheid daarom vaststellen wanneer een geneesmiddel kosteneffectief is en daarmee ook wat een extra gezond levensjaar mag kosten. Volgens de organisatie is een maatschappelijke en politieke discussie over het onderwerp gewenst.
‘Begrenzen gaat te ver’
Ligt het aan de Nederlandse Federatie van Kankerpatiënten (NFK) dan blijven geneesmiddelen te allen tijde beschikbaar zijn voor patiënten ongeacht leeftijd, ziekte, kosten of duur van een behandeling. De NFK heeft begrip voor het probleem en wil graag meedenken over een oplossing. Een discussie over het begrenzen van behandelingen gaat de patiëntenorganisatie te ver.
Zorgverzekeraars Nederland wil zich als uitvoerende instantie niet met de discussie bemoeien. ‘Dat is aan beleidsmakers en te maatschappij.’
Discussie over medicijnen
Het zou niet de eerste keer zijn dat discussie ontstaat over het vergoeden van dure behandelingen. Zo ontstond in 2012 ophef nadat het College voor Zorgverzekeringen had geadviseerd om medicijnen voor de zeldzame ziekten Pompe en Fabry niet meer te vergoeden via het basispakket. Dat gebeurde uiteindelijk niet: het lukte de overheid de prijs van de medicijnen flink omlaag te krijgen. (bron: ANP)
Maar als het gaat over het toelaten van goede ADHD medicijnen, dan heeft iedereen ineens zijn kante en klare mening die uiteraard negatief is. En dan bemoeid de zorgverzekeraar er ineens wel mee.
Gaat niet meer om de werkelijkheid, gaat er om welke mensen het populairst zijn.
Triest.