Het Zorginstituut heeft van Schippers de opdracht gekregen om het basispakket door de lichten en waar mogelijk objectief vast te stellen wanneer iemand wel en wanneer niet in aanmerking komt voor een bepaalde behandeling.
Gulden middenweg
Lange tijd is vooral gekeken naar of een behandeling helemaal wel of helemaal niet in het pakket zat, zegt Schippers. ‘Daarbij werd nauwelijks onderscheid gemaakt tussen verschillende patiënten. Uitgangspunt moet zijn dat verzekerden alleen aanspraak maken op zorg als dat effectief en doelmatig is. Voorbeelden van behandelingen waar deze gedachte al is doorgevoerd zijn de maagzuurremmers en ivf behandelingen.’
Verantwoordelijkheid artsen
Volgens Schippers kan dit beleid alleen slagen als artsen hun verantwoordelijkheid nemen. Nemen zij die verantwoordelijkheid niet, dan komt de zorg terecht bij meer mensen dan degenen voor wie dit doelmatig en effectief is. Als dat zou gebeuren, ziet zij geen andere mogelijkheid dan terug te grijpen op de volledige uitsluiting van het pakket. ‘In het verleden bleek bijvoorbeeld dat de zogenoemde vervoersbriefjes, die nodig waren om van speciaal vervoer gebruik te mogen maken, in de praktijk aan iedereen gegeven werden die er maar om vroeg. Hierdoor rezen de kosten de pan uit en moest worden besloten het vervoer weer voor iedereen uit het pakket te halen. Hetzelfde is in het verleden bijvoorbeeld gebeurd bij medische noodzakelijke plastische chirurgie en aanpassingsstoornissen.’
‘Verzekerden moeten alleen toegang krijgen tot zorg uit het basispakket, als zij het echt nodig hebben. Op die manier kunnen meer behandelingen vergoed worden, legt Schippers uit.’
FC: Daar ben ik het op zich mee eens. Het is bijvoorbeeld heel merkwaardig dat het bewezen net zo effectieve looptrainingsprogramma bij een fysiotherapeut voor claudiocatio intermittens niet in het basispakket zit, maar de 10 maal zo dure chirurgische ingreep wel. En dan hebben we het nog niet over de mogelijke complicaties na een operatieve ingreep.
‘Het Zorginstituut heeft van Schippers de opdracht gekregen om het basispakket door de lichten en waar mogelijk objectief vast te stellen wanneer iemand wel en wanneer niet in aanmerking komt voor een bepaalde behandeling.’
FC: Maar dit begrijp ik niet helemaal. We hebben al richtlijnen die over het algemeen de kosteneffectiviteit ook meenemen in hun beslisboom. Wat zou het Zorginstituut daar nog aan toe kunnen voegen, naast dat dat enorm veel tijd en energie zou vergen om dat voor alle aandoeningen te moeten doen?
VWS Pakt de bezuiniging via de lage ziektelast weer op. 1,3 miljard euro is daarmee te besparen. Dat is de redenatie van de ambtenaren. De burgers moeten die middelen dan wel zelf betalen. Gezien de beschrijving door de Minister wordt er nu gewerkt aan Chronisch Gebruik voorschriften en een Machtingen procedure; meer administratieve lastendruk. Dat is immers het verdienmodel van bureaucraten.
Terugtredende Overheid? Krimpende Overheid? Niet zolang de VVD in de Regering zit.
De Minister en haar ambtenaren maken zo overigens budgettaire ruimte voor de te bouwen 4 Protonen Particle Centra. Daar hebben de burgers wat aan en Nederland loopt dan weer netjes achter de massa aan; 1 miljard euro bouw, training en opstart kosten en vervolgens 1 miljard euro te dure therapie kosten; niet beter dan de huidige therapie, wel duurder en naar nieuwste inzichten schadelijker.
Je moet een VVD Minister zijn om dan de Lage Ziektelast Criteria uit de lade te halen om je bezuiniging te halen.