Gegoochel met cijfers!
Een algemeen sterftecijfer zegt niets over transparantie en niets over kwaliteit.
In de jaren tachtig werkte ik als verpleegkundige in een ziekenhuis waar de uroloog trots was op zijn lage sterftecijfers, hij vertelde ook trots aan patiënten, bij mij gaat niemand dood. Wat hij er niet bij vertelde was dat patiënten of overgeschreven werden naar een andere specialist als eerste behandelaar, waardoor ze niet meer meetelde in zijn cijfers of als uitbehandeld werden uitgeschreven om thuis te sterven.

Ik denk dat de ziekenhuizen eerder bang zijn voor mensen die denken dat sterftecijfers een ruwe indicatie voor de kwaliteit vormen. Dat zijn ze namelijk niet…

Het is volstrekt duidelijk dat de NLse ziekenhuizen bang zijn voor het publiceren van de sterftecijfers. Deze zijn immers een ruwe indicatie voor de kwaliteit van medisch handelen in dat ziekenhuis. Nu heeft oa Prof. C. Kalkman, UMCU zich bereid verklaard om de kar van ziekenhuizen te trekken en een publicatie te plaatsen in het BMJ, zie volledige artikel onderaan.
Het is correct dat sterfte na ontslag ook in de sterftecijfers betrokken zou moeten worden. De grens van 30 dagen is echter arbitrair en in het voordeel van de ziekenhuizen.
Waarom valt een overlijden na bv 6 weken , ipv de grens van 30 dagen, buiten de sterftecijfers?
Het is correct dat één getal als kwaliteitsmaat voor een heel ziekenhuis lastig interpreteerbaar is, sterker nog dit getal zegt niets over de kwaliteit van medisch handelen van individuele artsen.
Een ziekenhuis is een gebouw, patiënten hebben recht op informatie over de prestaties van iedere arts. Nu kunnen medische consulten en behandelingen beschouwd worden als Russische roulette, de patient is vogelvrij.