Ooit denk je dat al die reacties geen zin hebben. Vorige week schreef ik dat het onverteerbaar en schandelijk is dat zorgverzekeraars wel sponsorgelden geven aan sport en duur betaalde voetballers en niet de geneesmiddelen voor Fabry en Pompe vergoeden. Ik heb het gevoel dat die reactie geweldig heeft bijgedragen aan de haast waarmee zorgverzekeraars PLOTS over elkaar heen vielen om toch maar vooral te verklaren dat die geneesmiddelen vergoed blijven. Mijn reactie was: “”Het geldbedrag dat de verzekeringen moeten betalen voor de ziekte Fabri en Pompe is nog altijd veel lager dan de sponsorgelden die de verzekeraars betalen aan overbetaalde sportmensen. Zo zie je maar, beter een heel zieke jongen zonder medicijnen dan een duurbetaalde sportjongen zonder mercedes. MOET KUNNEN””

ZN grijpt de kans om de rekening alvast bij de collectiviteit neer te leggen, terwijl juist de kleine kans die de individuele verzekerde loopt op een (ook financieel) zeer ingrijpende aandoening bij uitstek voor verzekering in aanmerking zou moeten komen. anderzijds zijn dit type risico’s wel een van de redenen om de AWBZ in het leven te roepen.