De conclusie is niet opzienbarend, in bijna alle organisaties is communicatie tussen directie/management en medewerkers voor verbetering vatbaar, de zorg is daar geen uitzondering op. Interessanter is het om te onderzoeken wat er moet gebeuren om de communicatie (noem het transparantie) te verbeteren. De zorg is een 24-uurs organisatie en dat vraagt om een andere manier van communiceren dan in organisaties waar de meerderheid van de medewerkers van 9-5 aanwezig is. Een directie die zichtbaar is op de werkvloer leidt tot hogere tevredenheid over communicatie en tot slot, kijk vooral waar het goed gaat, de zgn. ‘bright spots’. Dan kunnen andere organisaties binnen en buiten de zorg zijn, maar ook binnen de eigen organisatie presteren sommige afdelingen verrassend goed. En het allerbelangrijkste: vraag niet aan medewerkers of ze tevreden zijn, praat met ze over hoe het beter kan en geef daar opvolging aan.

Daarom op de barricade.Er wordt nog steeds te weinig gereageerd vanaf de werkvloer.
Met alle respect, het hoger kader en directie hebben uiteindelijk alleen maar oog voor hun eigen positie en inkomen.

Ik werk in vele sectoren en dit komt niet als een verrassing. De manier waarop zorgbestuurders praten over medewerkers getuigt van een grote afstand. In het onderwijs is de afstand tussen bestuur en medewerker ook groot, maar toch kleiner dan in de zorg. De zorg is nog steeds erg publiek/politiek en de bestuurders zijn niet bezig met kwaliteit van zorg. Daardoor is het verschil in perspectief tussen de beide groepen erg groot.