Wat wij willen is helder: dat iedere Nederlander nu – en over tien jaar – huisartsenzorg krijgt als dat nodig is. En het goede nieuws is dat dit kan, want iedereen kan diens zorgsteentje bijdragen. Ondanks de vergrijzing en het feit dat we door vooruitgang in de zorg langer leven. Hoe? Als we naast de zorgvraag die we hebben, onszelf nog twee vragen stellen voordat we een afspraak bij de huisarts willen. Of het nu gaat over een nieuwe zorgvraag of een die in het verlengde ligt van een huidige. De eerste vraag: is er voor deze zorgvraag een fysieke afspraak nodig? De tweede: vind ik het erg als ik voor deze zorgvraag een huisarts of andere zorgverlener zie die ik nog niet eerder heb gezien?
Is het antwoord twee keer nee? Zet dan die stap. Kies voor fysiek als het moet en digitaal als het kan. Hoe spannend het ook is – probeer het een keer uit. Logische gedachte: ik weet niet of dit bij mij past en of dit dan ten koste gaat van mijn eigen zorgverlening. Realiteit: als ik het niet probeer, gaat dit ten koste van de eerstelijnszorgverlening van bijna tweehonderdduizend mede-inwoners van Nederland. Waardoor net te laat wordt opgespoord dat die griep eigenlijk een longontsteking was. Of erger – dat die longontsteking eigenlijk helemaal geen longontsteking bleek. En dat is onze zorg.
Aanpassingstekort van de patiënt
Er zijn huisartsen genoeg. Dus waarom spreken we dan over een huisartsentekort en niet over een aanpassingstekort? Wat we gewend zijn op het gebied van eerstelijnszorg is simpelweg niet meer mogelijk. Hoe graag iedereen ook diens vaste huisarts wil zien, in de praktijk kan dat gewoonweg niet meer. Als iedereen die op dit moment staat ingeschreven bij een huisarts zich aanpast en zichzelf die twee vragen gaat stellen, helpen we gezamenlijk mee aan het verdampen van het woord ‘tekort’.
Digitale consulten
Eerdere rapporten lieten al zien dat het tekort aan zorgpersoneel is op te lossen door de inzet van technologie. Zo schrijft adviesbureau Gupta in hun onderzoeksrapport Uitweg uit de schaarste dat door inzet van eenvoudige medische technologie het tekort in de ouderenzorg en ziekenhuiszorg verdampt.
Kijk bijvoorbeeld naar de Scandinavische landen. Die landen laten zien dat digitale consulten de zorg toegankelijker maken. In Finland wordt al de helft van de huisartsconsulten digitaal behandeld, waardoor er meer ruimte is voor fysieke huisartsenzorg.
Ook in Nederland zijn er initiatieven die werken: met de komst van Thuisarts.nl heeft elke Nederlander dag en nacht toegang tot een betrouwbare digitale vraagbaak voor allerlei zorgvragen. Ook zijn er tal van initiatieven waardoor digitale consulten mogelijk zijn, zoals de inzet van Dpreekuur.nl en Gezond.nl waarbij de patiënt een andere huisarts spreekt. Hierdoor vermindert de werkdruk en hebben huisartsen meer tijd voor patiënten die hen echt nodig hebben. Dit soort veranderingen maken huisartsenzorg beter voor iedereen.
Deze initiatieven werken alleen als we als patiënten allemaal meedoen. En dat is onze gezamenlijke zorg. Zorg jij mee?
Door: Amon van den Borg, algemeen directeur, en Paulus Lips, medisch directeur, van de Arts en Zorg Groep.
“Arts en Zorg is een commercieel bedrijf dat ook apotheken en huisartsenpraktijken heeft en een elektronisch patiëntendossiersysteem ontwikkelde. De aandeelhouders zijn investeerders. ‘Die zijn op zoek naar rendement, en blijkbaar is de asielzorg daarvoor een aantrekkelijke industrie aan het worden’, zegt emeritus hoogleraar economie en organisatie van de gezondheidszorg Richard Janssen.” –
https://www.groene.nl/artikel/uiteindelijk-is-dit-duurkoop
Deze slimme ondernemers willen ook weer geld verdienen ten kosten van patienten en de maatschappij. Dit opiniestuk en visie die er naar voren komt leest allemaal als wederom een co-med, centric health of Quinn-dokters….
Een buitengewoon ongenuanceerd verhaal wat mij betreft.
Wat ontbreekt is een analyse van de systemische logica waarin dit tekort zich voordoet. Nergens wordt de vraag gesteld of de structuur van het zorgstelsel – met zorgverzekeraars als poortwachters en marktwerking als leidend principe – zelf niet debet is aan deze structurele tekorten.
Ik zie een moreel vingertje naar onze patiënten: ” niet meer doen hoor! Zo ziek ben je volgens de app nou ook weer niet! ”
Een beschamende vertoning, een gratuite verhaal, en een ondermijning van wat een sterke eerste lijn kan betekenen voor de maatschappij.
Uw benadering mist de essentie van het probleem: het zorgstelsel zelf werkt uitstroom in de hand door de huisarts te reduceren tot een uitvoerende schakel in plaats van een autonome professional.
In plaats van de systemische problemen aan te pakken, wordt helaas de schuld vaak verschoven naar de burger.
Argumenten als “patiënten komen te vaak” (alsof zorgvragen een luxe zijn), “mensen moeten meer zelfredzaam zijn” (terwijl complexe zorgvragen toenemen), en “digitale consulten zijn de toekomst” (maar niet voor kwetsbare groepen) worden gebruikt om de discussie te framen .
Uw benadering depolitiseert het probleem, door het huisartsentekort voor te stellen als een kwestie van individueel gedrag in plaats van een gevolg van beleidskeuzes en een volkomen verkeerd ingericht systeem.
U kent de cijfers:
Cijfers tonen aan dat 25% van de huisartsen binnen 15 jaar na afstuderen uitstroomt, vaak als gevolg van de hoge werkdruk en het gebrek aan autonomie.
Google vooral op op duurzame zorg jimdo voor meer onderbouwing; ik laat het hierbij.