De zorgkosten zullen zelfs nog na-ijlend stijgen na de laatste wegbezuinigde patient ,om het dan overblijvende management dat natuurlijk helaas als laatste het zinkende zorgschip verlaat niet te laten verhongeren , want een rekening bij de voedselbank heeft men niet .

Waar we in Nederland ook goed in zijn is het afroepen van scenario’s over hel en verdoemenis in de toekomst. Dit wordt volgens het SCP vooral veroorzaakt door de sterke groei van de loonkosten in de zorg. Het aantal ‘afnemers’ van zorg groeit ook, maar niet zo sterk als de loonkosten. Ik weet niet of deze cijfers kloppen, maar ik veronderstel dat er weer geen rekening is gehouden met alternatieve, innovatieve vormen van zorgverlening die over 20 jaar waarschijnlijk heel normaal zullen zijn. Lastig om daar nu een beeld van te hebben, maar dat tegen die tijd niet alles meer met professionals kan worden gedaan ligt wel voor de hand. Maar het kan ook niet zo zijn dat we daarom maar de huidige vormen van zorgverlening projecteren op 2032… Dat is zo jammer, want het neveneffect van dit soort alarmrapporten is dat de politiek weer in de stand van de beheersing van de kosten schiet, terwijl we juist de discussie over de effecten en waarde van presentie, preventie en interventie met hen moeten en willen voeren

Dit wisten we toch allemaal al?

De cijfers buitelen over elkaar heen, die worden nu wel erg verwarrend gepresenteerd; lees het SCP-persbericht:
De VVT-kosten zijn *nu* 2% van het BNP en stijgen in 2009-2030 met 4,1% per jaar, van 11 tot 25 miljard. Het SCP-persbericht noemt geen stijging van slechts 2% per jaar, noemt niet het getal 16 miljard, en spreekt niet over 25 jaar terugkijken.

De verklaringen zijn dus niet eens zo gek. Immers, een toenemende vraag, de wens tot kwaliteitsinvesteringen middels de inzet van hoger gekwalificeerd personeel, inflatie én de noodzaak tot het stimuleren van mensen om voor werk in de zorg te kiezen kost geld. Het is dus vanzelfsprekend dat de groei van de zorgkosten hoger is dan die van het BBP. Voor een deel kan slimmer werken, technologie en de inzet van mantelzorg, vrijwilligers en het sociaal netwerk kostenbeheersing ondersteunen en kwaliteitsverbetering realiseren. Maar, vergeet niet dat veel innovaties al plaatsvinden en al een groot beroep op informele zorg wordt gedaan. Kernvraag die overblijft is dus hebben wij in Nederland iets meer van onze welvaart over voor de financiering van de ouderenzorg voor veel Nederlanders. En ja, dan zullen we waarschijnlijk iets anders moeten laten. Hebben we dat niet, dan zullen we genoegen moeten nemen met iets minder zorg. We moeten keuzen maken.