Zoals hierboven wordt gesteld ‘we moeten de mogelijkheden van mantelzorg en de participatiesamenleving niet overschatten’. Inderdaad moet zo lang mogelijk worden doorgewerkt en liefst ook zoveel mogelijk uren, dat de tijd die resteert voor zorg aan hulpbehoevenden minimaal is.

Ik vraag me ook af of de besturen zich wel hard maken. Ik hou mijn hart vast als ik denk aan mijn oude moeder van 90 nu nog thuis. Ze leeft nu op het randje van wel of geen hulp een eenzaam bestaan. Ik help haar nu nog, maar op een gegeven lukt het niet meer. Is er straks plaats als ze echt verzorgd moet worden?

het is bedroevend dat ondanks een kleine vijftien jaar – zo niet meer – discussie over het scheiden van wonen en zorg zorgaanbieders accommodaties (moeten) sluiten als de vanzelfsprekende band tussen beide verbroken wordt.
een punt moet me daarbij wel van het hart. net als in de volkshuisvesting lijkt kwaliteit het lange tijd te hebben gewonnen van exploiteerbaarheid, met als gevolg een eigenlijk te grote voorraden huurwoningen in het luxere segment (oppervlakte, sanitair, etc.) en relatief luxe zorgappartementen (id.) in verzorgingshuizen. exploitanten die zich (te) enthousiast op juist het iets hogere deel van de huurmarkt gericht hebben, lijken daarvan nu de wrange vruchten te gaan plukken, dankzij de bezuinigingswoede van de Rutte-II coalitie. triest.

Sluit me geheel aan bij reactie #1. De conclusie van de auteur gaat me toch iets te snel en de redeneringen lijken voorbarig op basis van een heel aantal vooronderstellingen die in het werkveld nog onvoldoende aantoonbaar zijn uitgewerkt om collectief te kunnen worden afgeschreven.
NB:
– Wanneer de oude kostprijs nog steeds leidend is, bij het komen tot een nieuw businessmodel, zal er geen nieuw haalbaar concept mogelijk zijn.
– Leegstand organiseren organisaties momenteel zelf ook (wellicht ook in relatie tot bovenstaande): mensen worden bij de poort geweigerd of worden zelfs uit hun huis gezet (vanwege lage ZZP).
– Ik weet van tenminste een woningbouwvereniging, Woonzorg Nederland, dat zij gereed is voor een nieuw concept (businesscase op z’n kop / wonen en zorg scheiden). Zij kunnen rechtstreeks verhuren aan de burger tegen huurprijzen die opnieuw berekend zijn op basis van inkomen burger en woningwaarderingwet.
Nee, de bal ligt echt nog bij de huidige besturen. Zij zullen zich gelegitimeerd moeten voelen (ipv angst en kramp) en weten (stakeholders bereid om ”bittere pil” gezamenlijk te slikken en in goede banen te leiden). In die zin pleit ik voor een onafhankelijke zaakwaarnemer vanuit de overheid (landelijk of regionaal) die toeziet op de transitie en die checkt welke scenario’s de revue heeft gepasseerd.
Zie ook #draaiboekwonenvanzorgscheiden via http://www.stichtingbim.nl

Waar een ieder al jaren angstig voor is geweest, namelijk dat er een zelfde maatschappij gaat ontstaan als in Amerika, wordt nu bewaarheid.
Dit wordt enkel nog in een stroomversnelling gebracht wanneer partijen als D66 en de VVD de meerderheid gaan krijgen. Deze partijen zijn enkel gericht op de beter gesitueerden. In een zeer hoog tempo zal er een onderbouw ontstaan waarvoor nauwelijks nog zorg geleverd kan worden zoals dit in Amerik reeds een feit is.

Ja en niemand neemt hier tegen zijn/haar verantwoordelijkheid. Ze leggen het bij de burger onder eigen verantwoordelijkheid en eigen regie. Of wel zoekt u het maar zelf uit. Terwijl zorgverzekeraars miljarden winst maken en het kabinet 1.6 miljard aan meevallers heeft.Zij moeten er over nadenken hoe het geld besteed wordt.Nu vast niet aan de zorg die ze totaal kapot aan het maken zijn.

Gedegen verhaal. Het is vreemd dat de bedrijfstak dit over zich heen laat komen. Zorgbehoeftige ouderen zijn zo echt de dupe,

Waar we nu mee geconfronteerd worden is al jaren bekend maar veel actie wordt er niet ondernomen. Toch is het mogelijk om corporaties over de streep te trekken. Het heeft ons twee jaar gekost om een betaalbaar alternatief te ontwikkelen maar het gaat er nu komen. Dat corporaties afwachtend zijn heeft zijn oorzaak en het lukt kennelijk slecht om nut en noodzaak voldoende onder de aandacht te brengen. Actiz wil en kan hier best een rol in spelen maar moet dan wel gevoed worden vanuit de praktijk!

Guus Bannenberg neemt de koe bij de kop: er is wel politiek lawaai gemaakt met beloften van bezuinigingen en dan redden we het wel als Staat der Nederlanden doch niemand is in staat de konsekwenties te overzien. Omdat niemand er voldoende verstand van heeft. Behalve mensen als Bannenberg. Wedden dat de politiek de andere kant op blijft kijken?

Het is bijna halverwege 2014 en de bestuurders vanuit de V&V stralen ongenoegen uit maar geen paniek. Ze sturen nog steeds aan op onderhandelingen en houden nog steeds hun kaarten op de borst. Ik verwachtte scherpere emotionelere aanvallen, en dure maar goed onderbouwde consultancy rapporten, die vlak voor de verkiezingen zouden worden gepresenteerd.
Al met al verrast het gebrek aan strategie van ActiZ, waardoor buitenstaanders de indruk krijgen dat de visie van de stas Van Rijn schoorvoetend wordt gedragen door de bestuurders.
Of is het gewoon zo dat de gevolgen voor de zorg en medewerkers wel dramatisch zijn, maar voor de bestuurders niet?