Het aanhaakbed maakt van een eenpersoonsbed een tweepersoonsbed. Houdijker kwam op het idee doordat ze zelf als verzorgende vaak van naasten de vraag kreeg of ze konden blijven slapen. Niet alleen partners vroegen dit, maar ook kinderen van cliënten. ‘De behoefte aan intimiteit in de laatste levensfase is groot. Voorheen kropen ze dan bij hun geliefde in het eenpersoonsbed, wat er heel lief uitziet, maar dat is toch niet ideaal. Het is krap, soms zag je mensen helemaal krom liggen om erbij te passen’, zegt Houdijker tegen het Tijdschrift voor Verzorgenden. Dat is niet alleen onprettig voor de naaste, maar kan ook voor de cliënt niet fijn zijn. Het hospice waar Houdijker werkte gebruikte al wel een stretcher voor als een naaste wilde overnachten, maar die sloot niet goed aan op het bed. ‘Toen dacht ik opeens: waarom kunnen we die stretcher niet aan het verpleegbed vastmaken?’

Aanpassen aanhaakbed
En zo geschiedde. Houdijker werkte het plan uit met haar echtgenoot, een lasser van beroep. Ze brachten enkele wijzigingen aan de stretchter aan, zodat hij hoger is en bovendien door de wielen kan worden rondgereden. Tot nu toe heeft één familielid van een cliënt gebruik gemaakt van het aanhaakbed. ‘Er heeft een mevrouw op geslapen die bij haar man wilde liggen. Ze was heel enthousiast. Ook mijn collega’s vinden het een vondst. Het is fijn als je je cliënten en hun naasten zo kunt bijstaan.’

Kosten aanhaakbed
Houdijkers schat dat het maken van het aankhaakbed zo’n 600 euro heeft gekost. Ze is niet van plan om er een business van te maken. ‘Als er een of twee aanvragen binnenkomen, kunnen mijn man en ik best kijken wat we kunnen betekenen. Maar ik ben gewoon zuster, ik ga hier niet mijn baan van maken’, zegt ze. ‘Als andere zorginstellingen geïnspireerd zijn en advies willen voor het maken van zo’n bed, mogen ze natuurlijk contact met mij opnemen. Het zou mooi zijn als meer mensen hier plezier van kunnen hebben.’