In dit artikel wordt alleen gesproken over mensen met een verstandelijke handicap en chronisch psychiatrische patiënten als de mensen die dan nog gebruik zouden kunnen maken van de ‘romp-AWBZ’ wordt hier niet een grote groep mensen vergeten? Er zijn ook mensen die HUN HELE LEVEN een lichamelijke handicap hebben of een chronische aandoening waardoor ze ernstig beperkt zijn en hun leven lang zijn aangewezen op zorg en hulp van anderen, soms nog in veel vergaande mate dan mensen met een verstandelijke beperking of met een chronische psychiatrische aandoening. Juist voor die groep is het van essentieel belang om regie over de eigen zorg te behouden en om te kunnen participeren in de maatschappij!

De AWBZ zelf heeft een berg boter op haar hoofd. Men heeft jarenlang de attentie gelegd op de bijdragen die de gehandicapten en slecht opererende ouderen moesten betalen; het was nooit genoeg. het moest steeds meer zijn. Maar ze hebben geen enkele aandacht besteed of de aanwending van het geld dat ze verstrekten aan zorginstellingen wel goed werd besteed.
Ik noem maar iets heel belangrijks: **structureel minder personeel op een afdeling dan de patient mag verwachten, **structureel minder opgeleid personeel dan de patient mag verwachten, **alle zorg is afgestemd op de laagste ZZP-code (en dat is een heel kwalijke zaak). Voor wie het nog niet begrijpt: voor de patienten krijgen de instellingen bijv 100 euro en ze besteden er maar 60 of 70. Als de AWBZ nu moeite doet om te ontdekken waar die 30 of 40 euro blijven, zijn ze naar mijn vaste overtuiging beter bezig dan als maar de patient, die het toch al zwaar heeft, uit te melken. En dan nog de zeer kwalijke punten: al jarenlang geen enkele aandacht voor verspilling en efficiency. Wat in het bedrijfsleven een bittere noodzaak is, wordt in de zorg moeiteloos afgedaan door de bijdrage maar te verhogen. Conclusie: je zou het niet verwachten dat het intellect bij de AWBZ niet hoger is.

Hoi Peter
Goed artikel (politiek beschouwd) in Zorgvisie. Complimenten!
Een punt feedback: Onder zelfredzaamheid had ik graag gezien dat je als zorgaanbieder de innovatie op het gebied van familiezorg had genoemd.
Als zorgaanbieder ‘aansluiten’ op de vraag van de burger is mijn inziens een paradigma overslaan.
Ik ben van mening dat de marketing van zorgaanbieders er vanaf nu vooral op gericht moet zijn om weliswaar aan te sluiten maar vooral te focussen op de zelfwerkbaarheid van de burgerij. Daarop aansluiten betekent volgens mij vooral de burgerij in staat stellen om de zorg voor hun familielid/vriend/buurman/vrouw te delen met de professional. (faciliteren =zorgen dat in plaats van zorgen voor)
Het verrijkt de zorg, het is meer duurzaam en het herstelt de verhoudingen tussen familieleden die we de afgelopen decennia ‘verkocht’ hebben aan de AWBZ.
Een zodanige procesoptimalisering zal de klantwaarden vermeerderen en de kosten reduceren. Vaak gezien als onmogelijk deze drie zaken tegelijkertijd na te streven. Ik ben er van overtuigd dat het kan.
groet
Jacques Wagtmans MBA-H