Eén stoel bleef leeg. Verpleeghuisarts Ruud Lensen durfde niet meer in het openbaar te spreken. Zijn oude werkgever Osira had gedreigd een claim tegen hem in te dienen als hij publiekelijk over misstanden zou spreken. De verpleeghuisarts had dat één keer eerder gedaan. In januari werkte Lensen mee aan een EO-programma over Osira.
Uitzending
Volgens zijn zeggen had de communicatiemanager van Osira voor de uitzending gedreigd hem “juridisch kapot te maken” als hij mee zou werken. Hij schetst een sfeer van intimidatie die aansluit bij het inspectierapport over sommige afdelingen van Osira. Verzorgenden die elkaar uitschelden en cliënten mishandelen. Managers die kritische medewerkers bedreigen met ontslag.
Mond snoeren
De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft half maart 27 locaties van Osira onder verscherpt toezicht geplaatst. Lensen trok in 2009 al aan de bel. Wat doe je als bestuurder met signalen van een klokkenluider dat het op bepaalde plekken goed mis is in je organisatie? Je snoert hem de mond en ontslaat hem. Het is kennelijk belangrijker reputatieschade te voorkomen dan goede zorg te leveren en een veilige omgeving te bieden voor ouderen. Dat beleid komt nu als een boemerang terug.
Eerlijkheid
Een van de verantwoordelijke bestuurders is net gevlogen. Is het niet de hoogste tijd dat politici wettelijk regelen dat bestuurders aansprakelijk kunnen worden gesteld voor hun falen? Ook als ze inmiddels met pensioen zijn? En is het niet de hoogste tijd dat raden van toezicht bestuurders aanstellen die de personificatie van de juiste waarden zijn: eerlijkheid, openheid, respect voor anderen. Toezichthouders, bewaak die waarden, en laat u niet alleen door de bestuurder zelf informeren! (Zorgvisie – Bart Kiers)
Lees ook:
Ik neem aan dat Bart de term openheid bedoelt in een bepaalde context, Boudewijn. Complete openheid door alles wat er misgaat met de cliënt te bespreken is waarschijnlijk ook niet wat je als organisatie wilt. Maar, openheid en eerlijkheid in een veilige omgeving zorgen ervoor dat je als organisatie sneller kan ontwikkelen en verbeteren. Ik schreef er laatst ook al over, laten we de klokkenluider omarmen. http://www.de-ontsluierde-waarheid.blogspot.com
helderheid is wellicht een beter woord, iedereen moet weten binnen welke kaders er gehandeld kan worden en welke gedrag daarbij hoort. Doelen tbv de werkvloeren stel je vast met elkaar werkvloer en management dit moet passend zijn bij de grote lijnen die het bestuur vaststeld. Waar de balangen botsen wordt besproken. Dit alles levert betrokken medewerkers op en daarmee tevreden klanten.
In mijn huidge functie zie ik deze samenwerking natuurlijk kan het altijd beter maar werkt nu al tot tevredenheid.
Iedereen die openheid voorstelt heeft geen bestuurservaring. Als je als bestuurder informatie deelt, dan heb je veel minder sturingsmogelijkheden. Openheid klinkt heel idealistisch, maar wordt door de praktijk altijd afgestraft. Medewerkers hebben meestal andere doelen dan bestuurders en zullen de extra informatie misbruiken. Bestuurders staan voor de financiële gezondheid en het voortbestaan van de organisatie, terwijl medewerkers zich inzetten voor de kwaliteit van zorg voor hun patiënten. Die doelen botsen, en dan is openheid funest.
Kijk eens in de governancecode en je ziet dat vrijwel alle informatie verloopt via de bestuurder. Zo is dat afgesproken. En verder werkt dit beleid van intimidatie bij excessen nu eenmaal beter dan openheid. Het is de regel in plaats van de uitzondering. In dit geval komt het terug als een boemerang, maar denk niet dat die arts het gemakkelijk krijgt wanneer hij elders een baan zoekt.