“Alleen dode vissen zwemmen altijd met de stroom mee”. Aan dat citaat van de Engelse schrijver Malcolm Muggeridge moest ik denken toen ik de titel van het recent verschenen onderzoek “Met de stroom mee” van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) las. De organisatie van zorg is verandering toe, zo schrijft de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. De toegankelijkheid van zorg staat onder druk, een transitie naar een duurzaam en adaptief stelsel van zorg en ondersteuning is nodig.

Het zogeheten ‘zorginfarct’ is onvermijdelijk als ziekenhuisorganisaties niet ingrijpend veranderen. Meer technologische toepassingen, data-uitwisseling en vooral geen ‘verstopte’ data meer. Er is bewezen dat technologische vernieuwing in de zorg werkt, maar nog maar weinig organisaties durven de stap te zetten, constateert Wilco Turnhout.

Iedereen vraagt zich af: hoe heeft het toch zo ver kunnen komen in ons land? Hebben het WOZO, IZA en GALA dan niet gewerkt? We gingen het toch allemaal anders doen? Met slimme technologie, meer passende woonvormen en langer thuis, et cetera? Er is een stil drama aan het voltrekken.

Wij hebben ervoor gekozen om ziekenhuisartsen te worden! Dit ondanks alle onzekerheden over de ziekenhuisgeneeskunde, maar omdat we geloven in de behoefte aan generalisten in de ziekenhuiszorg.

Gebruiksongemak, ontbreken van functionaliteit, een waardeloos systeem. Eindgebruikers van software weten vaak niet hoe ze ermee moeten werken, en door gebrek aan die kennis krijgt het systeem de schuld. Ga aan de slag met de werkelijke oorzaak van het probleem.

Het lijkt er wel eens op dat beleidmakers denken dat hoe preciezer en specifieker je het beleid maakt, hoe beter het wordt. Millimeteren maakt beleid volgens Guus van Montfort niet beter, vertrouwen wel.

Nederland staat voor een uitdagende transformatie van zorg en welzijn. Op stelselniveau, aan regiotafels en binnen de muren van organisaties in zorg en welzijn is de beoogde transformatie het gesprek van de dag. Het gesprek gaat over het dreigende zorginfarct, terwijl in de praktijk het zorginfarct al actueel is. Over de noodzaak van de transformatie bestaat geen discussie. Met de ondertekening van het IZA en aanpalende programma’s zoals GALA en WOZO wordt landelijk een nieuwe impuls gegeven aan het samen komen tot concrete plannen en vooral: tot realisatie in de praktijk.

De nieuwe cyberwet NIS2 dreigt duizenden zorginstellingen te confronteren met een hausse aan nieuwe verplichtingen met bijbehorende kosten. Gerard van den Berg legt uit wat brancheorganisaties én zorgaanbieders moeten doen om de buitensporige verplichtingen te voorkomen.

… En waarom we het toch moeten doen. We hebben met het Integraal Zorg Akkoord een transitie ingezet naar passende zorg. Meer passende zorg betekent tegelijkertijd ook minder niet-passende zorg: zorg met weinig tot geen toegevoegde waarde voor de patiënt. Nationale programma’s zoals Doen of Laten? en Zorgevaluatie en Gepast Gebruik (ZEGG) hebben als doel om niet-gepaste zorg terug te dringen.