Carina van Aartsen is redacteur bij Zorgvisie, Skipr en Qruxx. Ze schrijft over alle sectoren van de zorg, maar vooral over de ouderenzorg en eerste lijn. Omdat daar nu de grootste uitdagingen liggen: voor de zorg zelf maar ook voor de samenleving. Als aandachtsgebieden heeft zij de thema´s: governance, zorgverzekeraars en financiën.
Beste klager, wij hebben voor u de klachtenafhandeling in de zorg veranderd. Verbeterd, zo mogen wij na acht jaar discussiëren wel zeggen.
Op de vraag of er door de Wkkgz veel verandert antwoordt mw.Aartsen met: ‘Nou, nee, eigenlijk niet’.
Een betere reactie voor het tot gehakt verheffen van dit wetsvoorstel is eigenlijk niet goed voorstelbaar.
Terecht stelt de Eerste Kamer kritische vragen over de noodzaak van dit wetsvoorstel. In haar uitvoerige reactie tracht de Minister met veel omhaal van woorden die kritiek te pareren. Tevergeefs in mijn optiek. Met het huidige klachtrecht is immers weinig mis en aan nieuwe regelgeving, die overigens volledig voorbijgaat aan de (wel) goed functionerende klachtencommissies in de eerste lijn/ huisartsen zorg(rapport Nivel), bestaat m.i. geen enkele behoefte.
Ik vind het ‘knap’ om de nieuwe wet eventjes kort en krachtig weer te geven. Er ontbreekt hierboven een belangrijk element. Vele patiënten vallen met hun klacht en schade straks niet meer in de handen van waarborgfondsen (juist ja die beheerd worden door diezelfde ziekenhuizen), maar kunnen terecht bij geschillencommissies buiten de ziekenhuizen, die tot een bepaald, relatief hoger bedrag kunnen toewijzen aan de patiënt-slachtoffer. Ik hoop dat dat gaat werken. Tevens hoop ik dat patiënten meer en meer de keuze krijgen om verwezen te worden naar onafhankelijke begeleiders, niet zijnde de klachtenfunctionarissen van ziekenhuizen. Want alle klachtenprocedures in de kwaliteitsystemen schrijven voor dat de patient toegeleid wordt naar de klachtenfunctionaris. Dat is niet echt onafhankelijk, vind ik.
Op de vraag of er door de Wkkgz veel verandert antwoordt mw.Aartsen met: ‘Nou, nee, eigenlijk niet’.
Een betere reactie voor het tot gehakt verheffen van dit wetsvoorstel is eigenlijk niet goed voorstelbaar.
Terecht stelt de Eerste Kamer kritische vragen over de noodzaak van dit wetsvoorstel. In haar uitvoerige reactie tracht de Minister met veel omhaal van woorden die kritiek te pareren. Tevergeefs in mijn optiek. Met het huidige klachtrecht is immers weinig mis en aan nieuwe regelgeving, die overigens volledig voorbijgaat aan de (wel) goed functionerende klachtencommissies in de eerste lijn/ huisartsen zorg(rapport Nivel), bestaat m.i. geen enkele behoefte.
Ik vind het ‘knap’ om de nieuwe wet eventjes kort en krachtig weer te geven. Er ontbreekt hierboven een belangrijk element. Vele patiënten vallen met hun klacht en schade straks niet meer in de handen van waarborgfondsen (juist ja die beheerd worden door diezelfde ziekenhuizen), maar kunnen terecht bij geschillencommissies buiten de ziekenhuizen, die tot een bepaald, relatief hoger bedrag kunnen toewijzen aan de patiënt-slachtoffer. Ik hoop dat dat gaat werken. Tevens hoop ik dat patiënten meer en meer de keuze krijgen om verwezen te worden naar onafhankelijke begeleiders, niet zijnde de klachtenfunctionarissen van ziekenhuizen. Want alle klachtenprocedures in de kwaliteitsystemen schrijven voor dat de patient toegeleid wordt naar de klachtenfunctionaris. Dat is niet echt onafhankelijk, vind ik.