In onze buurlanden wonen ouderen veel meer en langer thuis. Die kant moeten wij ook op, vindt de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg (RVZ) in het advies Redzaam ouder. Willen ouderen langer zelfstandig wonen, dan moet de zorg aan huis beter. De RVZ vindt dat de overheid de collectieve financiering van de zorg aan huis (via de AWBZ en de Wmo) moet afbouwen. Er zijn nu voor burgers en verzekeraars onvoldoende prikkels om het goed te regelen.
Overheid
‘Dat doet de overheid wel’, is de gedachte. De thuiszorg kan prima worden overgeheveld naar de Zorgverzekeringswet. Zorgverzekeraars zullen dan met arrangementen komen voor wonen, zorg en welzijn waarvoor burgers kunnen sparen, aldus de RVZ.
Bekostiging
Essentieel is dat de overheid ook de bekostiging van de thuiszorg snel verandert. Die prikkelt thuiszorgorganisaties nu tot het maximeren van hun omzet. Hoe langer en meer zorg ze kunnen leveren, hoe gunstiger dat financieel is. Dat maakt ouderen afhankelijk van professionele zorg. Gelukkig zijn er thuiszorgorganisaties als Buurtzorg Nederland die zich niets aantrekken van deze perverse prikkel en inzetten op de zelfredzaamheid van ouderen. Zorgkantoren kunnen dat veel meer belonen. Ze kunnen volgen wanneer patiënten instromen bij de organisaties en wanneer ze weer uit zorg gaan. Dan zien ze hoe hard er wordt gewerkt aan zelfredzaamheid. Ze kunnen per categorie – bijvoorbeeld terminale of chronisch zieke patiënten – thuiszorginstellingen vergelijken op kosten per cliënt. Ze kunnen in beeld brengen of thuiszorgorganisaties selectieve keuzes maken voor doelgroepen.
Risico’s
Zorgkantoren doen dat onvoldoende, wellicht omdat ze geen financieel risico lopen bij de zorginkoop. Hoogste tijd dat zorgverzekeraars de thuiszorg voor hun eigen verzekerden gaan uitvoeren en daarbij het financiële risico voor de zorginkoop dragen. (Zorgvisie – Bart Kiers)
er is wel het punt van het betalen hoe je het ook draait of keert. In Nederland is de keuze eign bijdragen / overheidsbijdrage in de kosten van zorg volledig uitgemolken en gereguleerd. Kennelijk toch nog niet voldoende, want steeds weer duikt de vraag naar een nieuwe schikking in de balans op.Kan er nog meer worden overgeheveld naar “eigen bijdragen van gebruikers van zorg”? Of is het toch een kwestie van wie de dikste protemonnee heeft en de lat van de regie van de zelfstandigheid wat ruimer kan leggen? Zolang Nederland in zijn totaliteit een van de landen blijft met de grootste schuldenlast zie ik alleen nog wroeten in de marges.
http://www.eenvandaag.nl/economie/40640/topinkomens_ouderenzorg_blijven_stijgen
‘Dure’ouderenzorg?
Zelfredzaam
De titel verwijst naar wat het panacee van deze tijd schijnt te moeten zijn.
Helaas wordt er voorbij gegaan aan het feit dat zelfredzaam voor mensen met een zorgvraag vaak betekent (verplicht)afhankelijk zijn of worden van kinderen/buren die (nog) wel gezond zijn.
Verder doorlezend, dekt de lading van het stuk de titel eigenlijk niet.
Ja, misschien moeten we minder
institutionaliseren, maar dan niet onder het mom zelfredzaamheid.
Er wordt idd subjectief vergeleken en het is maar zeer de vraag of met het wijzigen van de financiering de problemen opgelost zullen worden. Een zorgverzekeraar is en blijft een schadeverzekeraar; niets meer, maar ook niets minder.
Het noemen van Buurtzorg Nederland als enige thuiszorgorganisatie die ouderen wel ‘zelfredzaam’ maakt, roept vragen op ipv een antwoord te geven.
Het ontbreekt in Nederland helaas aan visie op mensen met een langdurende zorgvraag.
Bij iedere (kabinets)crisis meent men stelstels te moeten hervormen; ipv inzetten op resultaat en bijsturen waar nodig. Wijzigingen kosten (veel) geld, geld dat niet terecht komt waar het nodig is.
Waarom moet je alles vergelijken met een ander, het moet gebeuren zoals het `t beste is voor de klant/bewoner en iedere individu is anders. Mensen zijn trouwens niet altijd ongelukkig in verpleeg/verzorggingshuizen, ook eenzame mensen thuis zijn soms ongelukkig.
Het wordt dan nu eindelijk zaak dat men de mogelijkheden van het PGB verder gaat onderzoeken. Mensen kunnen hun eigen leven beter vorm geven, die zorg inhuren die nodig is en op lange termijn zal dus blijken dat dit goedkoper is. Tevens zijn mensen gelukkiger dan dat ze weggestopt in een instelling wonen en met al hun spulletjes in een klein kamertje gepropt zitten.
Nederland is wereldkampioen ontzien van naasten, mijden eigen verantwoordelijkheid en meebetalen voor wat niet zorg is (welzijn, huishouden, mobiliteit), maar het wel zo noemen. Dit ondanks de inzet van een groep zeer intensief werkende mantelzorgers, doorgaans de partners. Wij vinden ook dat kinderen hun eigen leven moeten leiden, ze werken al zo hard, wel vaak parttime en niet meer dan 36 uur. Wij vinden ook dat we veel op school moeten doen, vaak op vakantie moeten kunnen, veel sociale contacten onderhouden, recht hebben op een uitkering en werk moeten kunnen kiezen, ipv beseffen dat veel zaken voorrechten zijn en geen rechten. Buurtzorg heeft een van de meest commerciële verdienmodellen in de zorg door het hoge tarief vp als eerste in te zetten en een deel van management en overhead aan over te laten. Veel bewoners in intramurale lokaties hebben meer mogelijkheden tot sociaal contact en activiteiten, dan mensen thuis door de enorme inzet van vrijwilligers en professionals. Meer thuiszorg, geeft risico meer vereenzaming en druk op mantelzorg. En waarom alleen een vergelijking met België en Duitsland? In België betaal je veel meer bij dan in nederland. Vergelijken is goed, maar dan voorstellen om het hele systeem over te nemen en niet doen aan cherry picking van wat uitkomt. Dat gebeurt helaas te veel het zorgdebat en door niche spelers in dezorgsector
de toekomst hebben we zelf in de hand. met de juiste partners kunnen wij door krachten te binden een oplossing bieden.
Prikkelend artikel met zinvolle eyeopeners en adviezen aan de politiek. Houd de zorg betaalbaar door subsitutie van intra- naar extramuraal (Nl is wereld kampioen intramurale zorg). Laat hierdoor niet de kosten van thuiszorg explosief stijgen. Binnen het huidige systeem dat thuiszorginstellingen prikkelt tot omzetstijging, is dit een risico. Artikel geeft zelfs oplossingsrichtingen aan!
In België wonen bijvoorbeeld veel mensen langer thuis. Maar niet omdat ze daar altijd voor kiezen, maar omdat de middelen en faciliteiten ontbreken om menswaardige zorg te arrangeren. Niet zelden is sprake van schrijnende toestanden en is mantelzorg verworden tot knevelzorg, dat weer allerlei andere problemen met zich meebrengt. Leren van elkaar is prima, verbeteren waar kan en nodig moet. En dat mensen daar aan moeten wennen is de consequentie. Maar wanneer houden we eens op met die Lourdes-referenties? Ergo, de zoektocht naar minimalistische modellen en die tot norm verklaren. De toekomst van de ouderenzorg is zonder zicht op een goed gedifferentieerd financieringsmodel en (jazeker) een andere mindset somber. En is “aanmodderen” het nieuwe synoniem voor zelfredzaamheid.
In Duitsland krijgen mantelzorgverleners via de overheid fikse financiele tegemoetkomingen voor hun inzet op de zelfredzaamheid van ouderen in familie.
Inderdaad lopen er in dit artikel meerdere zaken door elkaar waardoor ik niet snap wat de schrijver wil duiden. Wel is opvallend dat het artikele enige sluipreclame bevat voor een bepaalde thuiszorg organisatie als ware dit de enige die dit doet in Nederland. Schrijver wordt wakker, kom met beide benen op de grond de zorg werkt al langer zo. Volgens mij is het voor de hand liggender dat er, in plaats van stelsel wijzigingen en bezuinigingen, echt eens hervormingen in de sector plaats vinden. Maak de aanbod zijde goedkoper en marktgerichter en er kan meer voor hetzelfde geld, wellicht meer voor minder geld. De gemiddelde Nederlander betaald in een gemiddeld leven ruim 4 ton aan de zorg, verborgen in allerlei belastingen. Pak het vergelijk met de ooster buren. Hier kost een gemiddelde knie prothese 1300 euro, in Nederland kost dit zelfde ding gemiddeld 3500 euro! Vraag je af waardoor deze prijsverschillen bestaan. Beroepsgroepen (specialisten) die zelf bepalen hoeveel kameraden er worden opgeleid; alleen om het inkomsten niveau op peil te houden. Laat het vrij; het aanbod stijgt; dus de vraagprijs daalt. Zoek het in hervormingen in plaats van reclame te maken voor een oud concept in een nieuw jasje.
Zorg is gewoon handel geworden. Het welzijn van ouderen is daaraan volstrekt ondergeschikt geraakt. Interessant is het idee dat alle bedenkers van deze systemen ook een keer oud worden.
Het zou interessant zijn om het welzijn van ouderen en hun mantelzorgers in Nederland, Duitsland en Belgie te vergelijken
In dit artikel lopen een paar dingen door elkaar heen. Of het gaat over afbouw intramurale zorg (geen taak van de thuiszorg, die komt immers bij mensen thuis – extramurale zorg), of het gaat over de pervere prikkels in het inkoopsysteem van de AWBZ die niet leiden tot gericht werken aan zelfredzaamheid van klanten (zowel intra- als extramuraal). Het is mij niet duidelijk waar de schrijver het nu over wil hebben.