Dat het kabinet-Rutte in het begin van de coronacrisis te weinig luisterde naar de verpleeghuizen, komt omdat deze instellingen ‘minder assertief, minder vocaal en minder georganiseerd zijn dan de ziekenhuizen’, vindt voorzitter Jeroen Dijsselbloem van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV).
Die verhoudingen tussen care en
En maar open deuren intrappen. Verpleegkundigen en verzorgenden zijn niet assertief, laten met zich spelen en dollen kunnen joch voor zichzelf, noch voor clienten, patienten, bewoners opkomen.
Een nu vergeten belangrijke factor is het journaille. NOS stond elke avond voor een ziekenhuis te filmen en bracht consequent alleen het aantal ziekenhuis- en IC-opnamen. Dit ondanks verschillende pogingen om ze wakker te schudden. In mei 2020 konden we al uitrekenen dat het aantal slachtoffers voor de helft viel in verpleeghuizen en voor 15% op IC’s. Pas na enkele ingezonden artikelen in kranten kregen we de aandacht, mondjesmaat.
Bijzondere verwoordingen vanuit de onderzoeksgroept die overigens een verder een belangrijk en leerzaam en behartigenswaardig rapport heeft opgeleverd. Maar om de VVT nu minder assertief te noemen? De ervaring was dat de cure en de care telkens vanuit een nevenschikking beschouwd werden en worden; door het ministerie, door de bewindslieden, door de toezichthouders en door de media. Je kunt wel assertief zijn, maar als er nergens geluisterd wordt, dan sta je als roepende in de woestijn. Wie moet zich dat dan nu aantrekken?