Gaat het er om dat we twee maatschappelijke problemen aanpakken: kansen voor arbeidsgehandicapten vergroten en maatschappelijke zorg door de gemeente betaalbaar houden of gaat het om een ‘level playing field’. Wat een onzin die marktprietpraat uit aanbieders land. Totaal niet van deze tijd en kern van de noodzakelijk transformatie van ons zorgstelsel.

Mensen krijgen hulp bij het huishouden, omdat ze dit zelf niet meer aan kunnen. In de loop van de jaren zijn, door alle arbo-regels, veel huishoudelijke taken aangepast of zelfs geschrapt. En dan gaat het nou net om de taken, die de mensen zelf niet meer kunnen. Hierdoor is het vaak al niet meer zo schoon, als je zou mogen verwachten.
Als arbeidsgehandicapten ingezet moeten worden, die zelf lichamelijk minder belastbaar zijn, zullen de taken nog verder aangepast moeten worden, omdat ze anders overbelast raken. met vervuiling tot gevolg.
Andere arbeidsgehandicapten hebben continu aansturing nodig, wat in een huiselijke situatie mi niet te realiseren is. Begeleiding 1op1 levert zeker geen besparing op.
Arbeidsgehandicapten mee laten draaien in een groep is heel goed mogelijk, omdat tekortkomingen hier opgevangen kunnen worden. Maar daar waar individueel gewerkt moet worden, is dat niet mogelijk.

Ik ben vóór een inzetten van gehandicapten op alle fronten, omdat deze mensen een zeer bijzondere inbreng en andere -daarmee bedoel ik dus geen slechtere!- inzichten hebben.
Ik kan me echter niet voorstellen, dat de inzet van deze mensen tot een grotere concurrentie zou kunnen leiden. De zorgleveranciers zoeken hier spijkers op laag water.
De gemeenten kunnen wel hun kansen waarnemen ook deze, bijzondere, mensen in te zetten, maar dat hoeft niet, of misschien wel juist niet, daar te zijn, waar regulier werk wordt verricht.
Bij ons zijn gehandicapten welkom!
Peter Jan Visee, Curadomus

Concurentie van arbeidsgehandicapten uit eigen gemeente is juist goed. Vwb zorgaanbieders doe alleen zaken met lokale aanbiedieders die meedenken/doen aan tegenprestatie.