Carina van Aartsen is redacteur cure bij Zorgvisie. Als aandachtsgebied heeft zij de thema´s: kwaliteit en veiligheid, zorgverzekeraars en financiën.
Zestien zorgpartijen presenteren op 20 maart hun ‘Agenda voor de zorg’ aan de politiek en samenleving. Hun motto is: ‘investeren in vernieuwende zorg’.
Minister Helder wil samenwerken in de regio minder vrijblijvend maken. Ze stelt deelname aan regiobeelden verplicht voor zorgaanbieders en zorgverzekeraars. Met de NZa werkt de minister aan minimum eisen op inhoud en opzet.
Van taboes bespreekbaar maken en de werktevredenheid vergroten tot het verbeteren van diagnostische skills. Kunst blijkt een veelzijdige allemansvriend te zijn. Een overzicht van gesprekken met bestuurders in de cure en care.
2 REACTIES
Prima wanneer partijen met elkaar praten en elkaar hun beleid presenteren. Denk wel dat een samenhangend en onafhankelijk kwaliteitsschema helpt om steeds van het belang van de klant en de samenleving te blijven uitgaan. Zowel qua initiele opzet als qua monitoring op uitkomst; wat wordt / heeft het geïntegreerde beleid de burger/verzekerde/client nu eigenlijk beoogd en opgeleverd? Zodat we niet weer op grote schaal aan het polderen gaan met het belang van de agenda's van de partijen voorop. Het Improvement Model is een landelijk erkend en geaccrediteerd kwaliteitskader dat zijn ijkpunt heeft in de mate waarin partijen of een organisatie de klantbelofte weet te realiseren en wat het heeft opgeleverd (effectiviteit, toegevoegde waarde en rendement). Dit model zou het initiatief in de beoogde uitvoering stevigheid en geloofwaardigheid bieden.
"Zorgpartijen" lijken wel wasmiddelfabrikanten, die samenspannen. De huisvrouwen hebben het vertrouwen verloren en vragen naar groene zeep. Ieder jaar werden producten "vernieuwd" en "verbeterd" met veel bombarie in reclames gestopt. "Zorgpartijen" zijn groepen managers, die geen van allen uitgaan of kennis hebben van geneeskundige principes. Artsen, die de samenhang van, maar ook het verschil tussen de Gezondheidsleer (DE preventiebijbel) en de Ziekteleer (miljarden slurpend monster) kennen lijken niet meer aan boord. Hypergespecialiseerde artsen ( geen dokters) laten zich door farma- en medische industrie opjagen met telkens verbeterde en innovatieve producten. Aandeelhouders bij farma net als bij wasmidellenfabrikanten bepalen de toekomst. Aan de zieke mens verdient de maatschappij niets, van Boxel en Vermeend meenden ooit van wel. Preventie is makkelijk en goedkoop, als artsen en wetenschappers zich weer op de Gezondheidsleer gaan richten. Je moet tijdig wassen of de vuile was ook geen weken of maanden laten liggen. Vlg. het RIVM is de leefstijl van de jeugd: sedentair, hangend, gebogen, ontdaan van vrij spel en niet gecompenseerd met "ouderwetse" gymnastiek de “vuilmaker”. Als het nieuwe kabinet zich niet op losgelaten primaire overheidstaken in de preventie bekeerd ( em.prof Doeke Post) , blijft het vertrouwen van de huisvrouw/ moeder in de fabrikant/ "zorgpartij" beschadigd.
De geestelijke gezondheidszorg (ggz) is gericht op het voorkomen, behandelen en genezen van psychische aandoeningen, het laten deelnemen van mensen met een psychische aandoening aan de samenleving en het bieden van hulp aan mensen die ernstig verward/verslaafd zijn en die uit zichzelf geen hulp zoeken.
Prima wanneer partijen met elkaar praten en elkaar hun beleid presenteren. Denk wel dat een samenhangend en onafhankelijk kwaliteitsschema helpt om steeds van het belang van de klant en de samenleving te blijven uitgaan. Zowel qua initiele opzet als qua monitoring op uitkomst; wat wordt / heeft het geïntegreerde beleid de burger/verzekerde/client nu eigenlijk beoogd en opgeleverd? Zodat we niet weer op grote schaal aan het polderen gaan met het belang van de agenda's van de partijen voorop. Het Improvement Model is een landelijk erkend en geaccrediteerd kwaliteitskader dat zijn ijkpunt heeft in de mate waarin partijen of een organisatie de klantbelofte weet te realiseren en wat het heeft opgeleverd (effectiviteit, toegevoegde waarde en rendement). Dit model zou het initiatief in de beoogde uitvoering stevigheid en geloofwaardigheid bieden.
"Zorgpartijen" lijken wel wasmiddelfabrikanten, die samenspannen. De huisvrouwen hebben het vertrouwen verloren en vragen naar groene zeep. Ieder jaar werden producten "vernieuwd" en "verbeterd" met veel bombarie in reclames gestopt. "Zorgpartijen" zijn groepen managers, die geen van allen uitgaan of kennis hebben van geneeskundige principes. Artsen, die de samenhang van, maar ook het verschil tussen de Gezondheidsleer (DE preventiebijbel) en de Ziekteleer (miljarden slurpend monster) kennen lijken niet meer aan boord. Hypergespecialiseerde artsen ( geen dokters) laten zich door farma- en medische industrie opjagen met telkens verbeterde en innovatieve producten. Aandeelhouders bij farma net als bij wasmidellenfabrikanten bepalen de toekomst. Aan de zieke mens verdient de maatschappij niets, van Boxel en Vermeend meenden ooit van wel. Preventie is makkelijk en goedkoop, als artsen en wetenschappers zich weer op de Gezondheidsleer gaan richten. Je moet tijdig wassen of de vuile was ook geen weken of maanden laten liggen. Vlg. het RIVM is de leefstijl van de jeugd: sedentair, hangend, gebogen, ontdaan van vrij spel en niet gecompenseerd met "ouderwetse" gymnastiek de “vuilmaker”. Als het nieuwe kabinet zich niet op losgelaten primaire overheidstaken in de preventie bekeerd ( em.prof Doeke Post) , blijft het vertrouwen van de huisvrouw/ moeder in de fabrikant/ "zorgpartij" beschadigd.