Weten wat je niet ziet. Dat is de uitdaging bij elektronische patiëntendossiers. Het Nivel ontwikkelde hiervoor de zogenaamde EPD-scan en deed onderzoek naar de kwaliteit van medische dossiers van huisartsen. Dat resulteerde in een prestatiebeloning van verzekeraars voor huisartsenpraktijken die hun dossier goed bijhielden. Dat heeft aantoonbaar geleid tot betere registratie en betere gegevens. Maar dat is ondertussen bijna 10 jaar geleden. Met de komst van EHDS en de hoge verwachtingen van AI wordt het probleem van datakwaliteit, of eigenlijk meer ‘datageschiktheid’ alleen maar groter. Het is de hoogste tijd dat hier meer aandacht voor komt, en dat er actief beleid komt op het bevorderen van datageschiktheid. We gaan er veel te makkelijk van uit dat het met alleen databeschikbaarheid allemaal wel goed komt. Dat is onjuist het gaat veel meer om datageschiktheid. Ongeschikte data leveren onjuiste informatie. Meer hierover in mijn oratie uit 2021, waarin ik inga op de drie grote problemen met data: ze zijn er niet; ze zijn er wel maar je mag ze niet gebruiken; ze zijn er wel maar ze zijn niet geschikt voor het doel waarvoor je ze wil gebruiken. Hierbij de link naar mijn verhaal van destijds: https://www.tilburguniversity.edu/sites/default/files/download/Oratie_Robert_Verheij_2021.pdf.
Het is tijd voor een nationaal programma datageschiktheid, waarbij ook de invloed van het zorgbeleid op de beschikbaarheid van data kritisch wordt bekeken. Datageschiktheid gaat in eerste instantie over het handelen van mensen, en pas daarna over data.
Prof. dr. Robert Verheij, hoogleraar transparantie van zorg bij Tilburg University; programmaleider Zorgdata en het Lerend Zorgsysteem bij het Nivel/ coordinerend adviseur bij Zorginstituut Nederland.