Overigens noemt Slagter het Ben Oude NijHuis liever geen verpleeghuis. ‘Dat is een beladen woord. Een kleinschalige woonvoorziening voor ouderen met dementie, dat is het. Maar wel van een hoog niveau.’

Het Ben Oude NijHuis opende eind vorig jaar zijn deuren en is bedoeld voor mensen met een bescheiden jaarinkomen. Volgens Jan Slagter is dat geen punt. ‘Geld op zich is niet het probleem. Weet je hoeveel er per jaar beschikbaar is voor een bewoner met het hoogste zorgzwaartepakket? 55.000 euro! Daarvoor kun prima zorg bieden. Als je dat niet voor elkaar krijgt, doe je iets niet goed. Dan geef je misschien wel te veel uit aan nodeloze overhead.’

Klein pensioen

Om die overhead laag te houden, wordt in het Ben Oude NijHuis veel uitbesteed. ‘HR bijvoorbeeld, maar ook de specialist ouderengeneeskunde komt van buiten. We zijn te klein om daar iemand voor aan te nemen. Het Ben Oude NijHuis is bedoeld voor mensen met AOW en hooguit een klein pensioen, zodat ze in aanmerking komen voor huursubsidie. We rekenen met een bezettingsgraad van negentig procent. Zo slagen we erin om drie verplegenden en verzorgenden aan te nemen per groep van negen of tien bewoners.’

Het Ben Oude NijHuis is deels gefinancierd met ledenacties van omroep MAX, die in totaal 2 miljoen euro opleverden. Geld dat een aanvulling is voor de hypotheek van 4,5 miljoen euro voor het voormalige klooster in Rotterdam waar het verpleeghuis is gevestigd. ‘Het geld van de acties wordt dus niet besteed aan zorg’, benadrukt Slagter. ‘Daarvoor maken we gebruik van reguliere financiering, en dat gaat dus prima.’

Studenten

Het Ben Oude NijHuis bestaat uit een zorgvleugel en een woonvleugel. In de woonvleugel wonen gezonde senioren en mensen met een lichte zorgvraag. De zorgvleugel is bedoeld voor mensen met een zware zorgvraag. De zorgvleugel is inmiddels op één kamer na vol, voor de woonvleugel zijn nog plekken beschikbaar.

Hetzelfde geldt voor de woonvoorziening voor studenten die hier goedkoop kunnen wonen in ruil voor vrijwilligerswerk. Maar Slagter maakt zich geen zorgen over de toekomst van zijn initiatief. ‘Als we 41 van de 57 kamers vol hebben, spelen we qua vastgoed al quitte. Dat moet zeker lukken.’

Voltooid leven

Uiteraard is Jan Slagter trots op het Ben Oude NijHuis, maar toch heeft hij zorgen over het maatschappelijke klimaat. ‘Vroeger waren dergelijke zorginstellingen het werk van de kerken. Dat was niet perfect, maar er gebeurde wel iets. De kerken zijn naar de marge verdreven, maar wat komt ervoor in de plaats? Ik vind dat een ingewikkelde vraag. Wij hebben als omroep nu iets voor elkaar gekregen, maar dat kan geen duurzame oplossing zijn.’

Tegelijkertijd beziet Jan Slagter de discussie over voltooid leven met enige zorg. ‘Ik wil niet tornen aan het zelfbeschikkingsrecht, maar ik vraag me af of je dergelijke ingewikkelde kwesties wettelijk moet faciliteren. Wie bepaalt of een leven voltooid is? Een stervensbegeleider? Wie is dat dan? Welke criteria hanteert hij of zij? En hoe weten we zeker dat dat niet een bepaalde druk legt op kwetsbare ouderen? Ik ben daar huiverig voor, en wil pleiten voor een relatief grote terughoudendheid. Achter wat een voltooid leven wordt genoemd, gaat vaak veel leed schuil. Daar moet je aandacht voor hebben. Een volwaardige plek in de samenleving is ongelofelijk belangrijk.’

Onlangs hoorde Slagter dat de voormalig minister Els Borst iets opmerkelijks had gezegd over euthanasie. ‘Zij vond dat het destijds eigenlijk verkeerd was aangepakt. Je moet het eerst over palliatieve zorg hebben en dat perfect regelen. Pas daarna kun je praten over levensbeëindiging. Je moet het niet omdraaien. En dat ben ik helemaal met haar eens.’