Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Michiel Sprenger: waarom de invoering van zorg-ict zo langzaam gaat

Bert Bukman
Michiel Sprenger, senior adviseur bij Nictiz en opleider klinische informatica aan de TU Eindhoven, publiceert ter gelegenheid van zijn afscheid van deze beide organisaties een rapport over de stand van zaken in de Nederlandse zorg-ict.

In het rapport Elektronische informatie voor gezondheid en zorg. Hoe worden we daar beter van? beschrijft Michiel Sprenger dat alle betrokken partijen gezamenlijk verantwoordelijkheid moeten nemen om de zorg-ict op een hoger plan te brengen.

Het Vijflagenmodel van Sprenger en Nictiz is hiervoor een hulpmiddel. Dit model geeft betrokkenen, verantwoordelijken en deelaspecten een plek in de ontwikkeling van zorg-ict. Het helpt op die manier bij het ontwikkelen van een gestructureerde aanpak.

Sprenger

Verder gaat Michiel Sprenger in het rapport onder meer in op de vraag waarom de digitalisering in de zorg minder snel gaat dan in andere sectoren. Vaak genoemde voorbeelden zijn de financiële wereld, de reiswereld en de detailhandel. Dit hangt samen met een aantal factoren, aldus Sprenger.

Medische gegevens complex

Om te beginnen zijn medische gegevens doorgaans complex. Het aantal ziektes en de mogelijke behandelingen ervan lopen in de vele honderdduizenden. Bovendien zijn veel parameters aan schommelingen onderhevig. De waarden veranderen vaak binnen een dag of zelfs nog sneller, zoals bij de lichaamstemperatuur of het glucosegehalte in het bloed.

Daarnaast zijn gezondheid en ziekte van groot belang voor de persoonlijke levenssfeer, aldus Michiel Sprenger. Patiënten moeten nog leren omgaan met plotselinge beschikbaarheid van grote hoeveelheden medische informatie.

Professionele autonomie

Een ander punt is dat de zorg veel hooggeschoolde professionals kent. Tegelijkertijd is de professionele autonomie in de sector hoog. Het gevolg is dat het handelen van de zorgverleners soms afwijkt van het protocol. Een dergelijke afwijking moet dan weer apart worden gedocumenteerd.

Tot slot is de organisatie van zorg complex, overal ter wereld maar zeker ook in Nederland. In ons land is hierbij een grote hoeveelheid privaatrechtelijke organisaties betrokken, aldus Michiel Sprenger. Ook dit maakt de invoering van zorg-ict ingewikkeld. Deze privaatrechtelijke organisaties kennen immers geen directe hiërarchische sturing vanuit een groter verband of vanuit een overheid. Sturing op samenwerking is daarom lastig en afspraken moeten met veel onderlinge afstemming worden gemaakt.

 

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.