“Nieuw leiderschap is onzin”, zeggen hoogleraar Jan Moen en Wilma van der Scheer (Erasmus Universiteit) in deze Leiderschapsspecial. De basiskwalificaties nu zijn exact hetzelfde als tien jaar geleden. Er wordt hoogstens wat meer een beroep gedaan op vaardigheden als diplomatie om op een handige manier met externe partijen om te gaan. Goede bestuurders zoeken de werkvloer op. Dat is de rode draad in deze special over leiderschap. Ze tonen oprechte interesse in medewerkers. Ze weten wat verpleegkundigen, verzorgenden en artsen drijft. Ze lopen onverwacht op afdelingen binnen om te zien wat er gebeurt. Ze maken een praatje en voeden zich met hun indrukken van de contacten tussen medewerkers en cliënten. Ze laten hun deur openstaan, zodat iedereen zich welkom voelt binnen te wandelen. Ze organiseren rondetafelgesprekken met afdelingen zonder de teamleiders, zodat medewerkers vrijuit durven te praten. Ze lopen stage, helpen met wassen en aankleden van patiënten. Maar doen bestuurders dat in voldoende mate? Nee. Ze leven te veel in een bovenwereld met een eigen taal en omgangscodes. Ze pompen regeltjes en managementsystemen van bovenaf de organisatie in die zorgwerkers alleen maar hinderen in hun werk en een bron van frustratie zijn. Hun agenda is vaak volgepropt met vergaderingen. “Zelf gecreëerde vergadergevangenissen”, noemt Jan Moen dat. En wat leveren al die vergaderingen nu eigenlijk op? De winst is nihil en de frustratie is groot, aldus Moen. Hij adviseert directeuren om de helft van de vergaderingen te schrappen en naar de mensen op de werkvloer te gaan. Draag daar je boodschap uit. Kijk wat mensen nodig hebben en ga van dat niveau naar boven. Stel de werkvloer centraal!
BART KIERS, redacteur
