In de afgelopen jaren zijn er minder mensen doorverwezen naar de specialistische ggz (sggz), meldt de NZa. Cliënten kregen eerst lichtere vormen van hulp aangeboden, zoals de basis ggz (bggz) of hulp van een praktijkondersteuner bij de huisarts (poh). Doordat de cliënten met minder complexe problemen in de bggz of bij de poh terechtkwamen, was het aantal kortdurende behandelingen in de sggz ook lager. Van de 4,1 miljard  die totaal aan de ggz werd uitgegeven in 2015, ging er 200 miljoen naar de basis-ggz voor volwassenen, dat is 34 miljoen meer dan in 2014. Zorgverzekeraars denken dat ze in 2016 217 miljoen hebben uitgegeven aan de bggz. De gemiddelde kosten voor ambulante cliënten namen in 2014 met 15 procent toe, de gemiddeld kosten van verblijf met ruim 1 procent.

Uitgaven aan ggz
De omzet van geïntegreerde ggz-instellingen daalde in 2014 met 60 miljoen. Toch is de financiële positie van deze instellingen niet verslechterd, blijkt uit de marktscan 2016 van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Recentere cijfers over de financiële positie van zorgaanbieders, zowel geïntegreerde als ambulante instellingen, in de ggz zijn niet terug te vinden in de marktscan. In 2015 namen de uitgaven aan de geestelijke gezondheidszorg (ggz) af, blijkt uit de scan. Waar in 2014 nog ongeveer 6,5 miljard naar de branche ging, was dit in 2015 4,1 miljard euro. Die daling is vooral te verklaren door de decentralisatie die dat jaar werd ingezet, waardoor de jeugd-ggz naar de Jeugdwet werd overgeheveld en beschermd wonen en ambulante begeleiding naar de Wmo gingen.

Wachttijden ggz aanpakken
De NZa roept in de marktscan ook op om actie tegen de wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg. De partijen hebben onderling afgesproken dat 4 weken de maximaal aanvaardbare aanmeldwachttijd is. Voor basis-ggz licht blijven instellingen en vrijgevestigden daar onder of op. Maar voor gespecialiseerde ggz zonder verblijf voor volwassenen was de gemiddelde wachttijd in 2016 6 weken. Bij vrijgevestigde psychologen en psychiaters moest de groep nog langer wachten voor dezelfde hulp; gemiddeld 8,6 weken. Vooral mensen met een autismespectrumstoornis of een persoonlijkheidsstoornis moesten lang wachten. In de provincies Limburg, Drenthe en Utrecht waren de wachttijden het langst, in Zeeland en Groningen het kortst.