De RIVM-richtlijnen voor het dragen van mondkapjes voor zorgpersoneel wijken af van die van de WHO en de ECDC, de Europese RIVM. Nederland zou de internationale richtlijn moeten volgen, vindt Arnold Bosman, veld-epidemioloog. ‘Zorgmedewerkers moeten een mondkapje op binnen 1,5 meter van de patiënt.’
De overheidscommunicatie rond de mondkapjes
Dat het RIVM impliciet c.q. expliciet durft te stellen dat er in Nederland geen sprake is (geweest) van community transmisson en dat dat ook niet dreigt, is het zoveelste bewijs dat de instantie voortdurend aan het ‘downplayen’ is en slecht advies geeft. De minister van VWS zou zich niet meer door hen maar door de WHO en de ECDC moeten laten adviseren.
Dan over de mondkapjes. De vuistregel zou m.i. moeten zijn, zoals ik in een reactie onder een ander artikel al eerder stelde: Als je binnen bent, niet tot hetzelfde huishouden behoort en 1,5 m niet te realiseren is, draag dan een deugdelijk mondkapje. Een chirurgisch mondkapje als het erom gaat dat je de ander niet besmet, een FFP2+- of EC-mondkapje als het erom gaat (ook) zelf niet besmet te worden. En niet alleen in de zorg, maar in de hele maatschappij.
Dat is conform de richtlijn van de WHO, op de 1,5 m na (de WHO-richtlijn stelt 1 m maar dan heb je geen enkele marge meer). Die richtlijn is gebaseerd op een meta-analyse in opdracht van de WHO, eind juni verschenen in The Lancet: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0140673620311429. De conclusie daarvan:
“Face mask use could result in a large reduction in risk of infection (…) we did not detect any striking differences in effectiveness of face mask use between settings” (binnen en buiten de zorg).
Ik zeg niet dat mondkapjes dé oplossing zijn, maar wel een deel ervan. Daarbij maakt de vuistregel mensen zich bewust van het belang voldoende afstand te bewaren.