Tijdens de opleiding tot medisch specialist moet meer aandacht komen voor het voeren van lastige gesprekken met bijvoorbeeld terminale patiënten. Ook moeten specialisten samen met de patiënt de behandeling uitstippelen en niet zonder overleg daarover beslissen. Dat is een van de belangrijkste punten uit het dinsdag gepubliceerde Visiedocument ‘De Medisch Specialist 2015’ van de Orde van Medisch Specialisten.
De Orde ziet daar een duidelijke
Net als voor behandelen geldt, geldt hier ook voor gesprekken voeren met patient en familie: geen tijd: niet doen.
De KNMG heeft afgelopen jaar een Handreiking “Tijdig spreken over het levenseinde “uitgebracht in een artsenversie en één voor het publiek. De laatse ism patienten- en ouderenorganisaties.
Bij het publiek wordt de brochure heel goed ontvangen. Het gesprek over de realiteit van het levenseinde dient tot de professionele bagage gerekend te worden. Het kan gaan over het (medisch) perspectief van een kwaal en over grenzen en wensen van de patient zelf. De toestemmingsvereiste voor een behandeling is daarvoor de basis.
‘Tijdig ‘ wil aangeven: niet pas in palliatieve of terminale situaties. En het hoeft lang niet altijd over een euthanasiewens te gaan.
Te verwachten is dat de hele medische sector veel meer van deze vragen zal krijgen.
Tijdsinvestering en financiering is een deel van deze ‘goede’ zorg. Helderheid over grenzen bespaart dan veel ellende en geld.
Meer aandacht voor een vertegenwoordiger igv dreigende wils-on-bekwaamheid om de vereiste toestemming te geven, is nodig.
Misvattingen over de wettelijke mogelijkheden om grenzen aan te geven dienen te worden opgeruimd.
(KOPPEL-onderzoek).
En de uitkomst van dit soort gesprekken dient in het medisch en verpleegkundig dossier.
Voer een heel ander beloningstelsel in, want” money makes you the man ‘althans is het motto
Meer aandacht in opleiding en meer aandacht voor shared decision making in de praktijk. Mooi! Maar ook vereist: investeren in ‘kijk en luistergeld’. Ofwel: biedt artsen de mogelijkheid een langer consult te hebben met patienten waar dergelijke gesprekken nodig zijn. Vervolgens worden hoogstwaarschijnlijk kosten bespaard door minder behandelingen. Patienten willen namelijk duidelijke informatie om samen met behandelaars weloverwogen keuzes te kunenn maken. En ‘zo lang mogelijk leven’ is voor patienten inderdaad lang niet altijd het doel. Focus op beste behandeling voor de individuele patient, met kwaliteit van leven als uitgangspunt.
Dat worden dan langdurende behandelingen, de oplossing hiervan is Goed in de spiegel kijken en behandelen zoals jij denkt in dergelijke gevallen behandeld te willen worden!
De huidige medische opleidingen besteden veel aandacht aan gespreksvaardigheden. En als je als arts-assistent dan eindelijk het echte werk mag doen, dan kom je erachter dat de maten daar geen tijd voor willen inruimen en moet je soms 20 patienten in een uur behandelen. Het gaat hier niet om ontbrekende vaardigheden, het gaat hier om een gebrek aan prioriteit.