Voor de inkoop van de Wlz 2016 zijn zorgkantoren voor het eerst gaan werken met het dialoogmodel. In dit model kunnen zorgorganisaties over hun ontwikkelplannen het gesprek aangaan met het zorgkantoor en een opslag ‘verdienen’ op het basistarief dat het zorgkantoor zelf vaststelt. Uit het onderzoek van ActiZ blijkt dat vier van de vijf zorgorganisaties de dialoog als constructief hebben ervaren. Maar als het aankomt op de zakelijke afspraken was er weinig ruimte voor maatwerkafspraken met zorgorganisaties. Daarnaast komt uit de resultaten naar voren dat de zorginkoop veel extra administratieve lasten teweeg bracht. Kleine zorgorganisaties zagen er om die reden soms vanaf om een ontwikkelplan in te dienen, waardoor ze geen opslag terug konden verdienen. Ruim de helft van de zorgorganisaties heeft meerjarenafspraken gemaakt rond kwaliteit. Dat is een verbetering ten opzichte van voorgaande jaren.

Minder budget
Zorgkantoren hebben voor 2016 minder zorg ingekocht om met een deel van het budget een start te kunnen maken met persoonsvolgende financiering. Zorgorganisaties verkeren echter in onzekerheid of dit geld werkelijk de klant volgt. Dat wordt pas in de loop van het jaar duidelijk terwijl zorgorganisaties wel moeten investeren in personeel et cetera.

Altijd lager
Daarnaast laat het onderzoek zien dat de tarieven die zorgkantoren voor de geleverde zorg betalen altijd lager zijn dan het landelijke maximumtarief. Als zorgorganisatie ontvang je nooit het maximumtarief. Een heikele zaak, vindt ActiZ. ‘Zeker gezien de kwaliteitsopgave waar zorgorganisaties voor staan en de toename van het aantal cliënten met zware zorg die zij zorg verlenen. Wat ons betreft moet een maximumtarief voor zorgorganisaties haalbaar zijn en zouden de verouderde NZa-maximumtarieven ook herijkt moeten worden.’ Lees hieronder het rapport van ActiZ.