Patiënten betrekken bij de besluitvorming en uitvoering van hun zorgbehoefte staat nog in de kinderschoenen. Shared decision making maakt de zorg beter, maar er is nog veel onderzoek voor de aanname dat het de zorg ook goedkoper maakt.
Dat bleek afgelopen vrijdag op het
Ik word een beetje verdrietig van het fenomeen dat er allerlei termen de revue passeren, waarna vervolgens geconstateerd wordt ‘dat het nog lang niet zover is’ om die fraaie termen te effectueren.
Impliciet veronderstellend dat er een blik adviseurs moet worden opengetrokken, natuurlijk, om dit ‘probleem’ een halt toe te roepen:
-Patient empowerment.
-Mindswitch voor chronisch zieken.
-Self management.
-Shared decision making.
En ga maar door.
De realiteit van Bobo’s en adviseurs en de realiteit van zorgwerkers, met beide voeten in de klei en met beide handen in de stront, is aan de ene kant onoverbrugbaar groot, en aan de andere kant niet bestaand.
Want: de genoemde zorgwerkers doen al sinds jaar en dag aan ‘ empowerment, mindswitch, self management en shared decision making’ .
Ze worden minder betaald om er over te blaten op congressen, maar ze doen het wel.
Stil, en in de anonimiteit.
Blijkbaar.
Shared decission making bestaat al heel lang. Heette vroeger alleen niet zo. En inderdaad Jopie, het is gewoon doen. Het is ook niet zo moeilijk. Heb daar maar meteen een blog aan gewijd. Voor de geïnteresseerden.
http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Markus-Oei/Blogbericht-Markus-Oei/136535/Shared-decision-making-een-utopie-Nee-Hier-en-nu.htm
Jazeker shared decision making staat nog in de kinderschoenen, maar misschien moeten we eens ophouden met ‘praten over’en de switch maken naar ‘doen’
Met betrekking tot de naam van het congres:
Willem van Oppen, oud Chief Procurement Officer (CPO) bij KPN, zei ooit: “Als je stuurt op kosten, gaat de kwaliteit omlaag. Als je stuurt op kwaliteit, gaan de kosten omlaag.”
Let eens op het woord- en taalgebruik bij dit onderwerp. Asymmetrie, utopie, kinderschoenen, onnodig veel onderzoek, etc etc. Primair zal over een communicatief probleem goed gecommuniceerd dienen te worden en niet direct gewezen dienen te worden naar waar het schort. Geef en biedt de patiënt de ruimte om te participeren. Biedt keuzes. In de praktijk blijkt dat keuzes maken geen eenvoudig proces is. Integendeel, het is heel ingewikkeld. Als consument kun je spullen terugbrengen; bij medische ingrepen gaat dat niet, om maar iets te noemen. Aanbevelenswaardig is het boek Kiezen bij Kanker, patienten en artsen aan het woord. Er valt nog veel te doen aan dit onderwerp.