De bezettingsnorm voor verpleeghuizen staat ter discussie. Wetenschappers van de Maastricht University veegden er de vloer mee aan in een kritisch rapport dat 8 februari openbaar werd. Ook de ouderenbond ANBO is van meet af aan kritisch geweest over een algemene bezettingsnorm. ‘De zorgzwaarte is overal anders. Op de ene groep heb je aan drie zorgverleners nog niet genoeg. Terwijl in een andere groep één zorgverlener voldoende is’, zegt ANBO-directeur Liane den Haan, die van huis uit verpleegkundige is.
Tijdelijke bezettingsnorm verpleeghuizen
De tijdelijke bezettingsnorm van twee professionele krachten op acht bewoners is toch opgenomen in het kwaliteitskader verpleeghuiszorg, dankzij de publieksactie van Hugo Borst en Carin Gaemers. Volgens Den Haan zet die norm verpleeghuizen onnodig onder druk. ‘Ze hebben het personeel er niet voor. En ze kunnen het heel goed op een andere manier invullen, met de inzet van vrijwilligers. Alleen tijdens het spitsuur in de ochtend en avond heb je echt twee professionele krachten nodig. Dan moet er zoveel gelijktijdig gebeuren. Mensen uit bed helpen, aankleden, wondverzorging en medicatie. Professionals zijn voor het geven van liefdevolle zorg. Vrijwilligers, mantelzorgers en familie kunnen op andere momenten liefdevolle aandacht bieden.’
Gastvrouwen
Den Haan draait regelmatig mee in verpleeghuizen. Ze vertelt over zorgorganisatie Zorgbalans, die werkt met gastvrouwen en -heren om te voldoen aan de bezettingsnorm. Het zijn onder meer vrijwilligers uit de buurt die in het verpleeghuis bijvoorbeeld helpen bij het dekken van de tafel. ‘Dat zijn vaak thuiswonende ouderen uit de buurt. Met hun inzet in het verpleeghuis voelen ze zich maatschappelijk relevant. Het is zo belangrijk om ouderen op hun kracht aan te spreken. Het mes snijdt aan twee kanten.’ Verpleeghuizen hebben extra personeel nodig, dat betwist Den Haan ook niet. ‘Het is heel goed dat verpleeghuizen extra personeel kunnen aantrekken met het extra geld. Dat extra personeel is hard nodig. Maar er is niet voldoende personeel om aan te trekken. Verpleeghuizen moeten de ruimte krijgen om de bezettingsnorm in te vullen met de inzet van gastvrouwen, familie en vrijwilligers.’
Te strenge eisen voor extra geld
Verpleeghuizen moeten het extra geld ook kunnen besteden aan andere zaken, vindt Den Haan. Zaken die indirect wel bijdragen aan het aantrekken van nieuwe mensen. Ze denkt aan het verbeteren van het imago van de branche, beter onderwijs en het verbeteren van de arbeidsvoorwaarden. ‘Door de focus op incidenten kleeft er ten onrechte een negatief imago aan de branche. Terwijl het werk in verpleeghuizen zo mooi is. Anders dan in ziekenhuizen kunnen verpleegkundigen en verzorgenden echt een band opbouwen met bewoners. Mijn dochter loopt stage in de ouderenzorg en komt met zulke mooie verhalen thuis.’ Verder vindt Den Haan het niet verstandig om al het extra geld te besteden aan verpleeghuizen. ‘Vergeet niet dat veruit het grootste deel van de kwetsbare ouderen thuis woont. Investeren in wijkverpleging is net zo belangrijk als in verpleeghuizen.’
Context-gebonden bezettingsnorm verpleeghuizen
Beroepsorganisatie V&VN werkt momenteel met veldpartijen aan een context-gebonden bezettingsnorm. Die moet meer rekening houden met de zorgzwaarte van bewoners, de setting waarin de zorg wordt geleverd en het niveau van de zorgprofessionals. De context-gebonden bezettingsnorm moet de tijdelijke bezettingsnorm gaan vervangen. De totstandkoming gaat vrij moeizaam volgens ingewijde bronnen.
Het is allemaal waar. Maar in het artikel wordt niets nieuws gezegd. Het is ,” een open deur intrappen” .
“De context-gebonden bezettingsnorm moet de tijdelijke bezettingsnorm gaan vervangen. De totstandkoming gaat vrij moeizaam volgens ingewijde bronnen.”
Dat is ook niet zo gek, want hoe moet je die precies berekenen? Dus zoals Mauk van Heemstra al opmerkte, zou men zich moeten richten op de uitkomsten, en hoe goede uitkomsten te bereiken overlaten aan de zorgaanbieder. Ook daar het meten van de uitkomsten in de care helemaal niet zo moeilijk is:
* een goede zorgconsumtentevredenheidsmeting;
* registratie door de zorgaanbieder van vermijdbare comorbiditeit en supervisie daarvan door de IGz.
Waarbij gesteld dat de meeste andere registratieplichten ermee afgeschaft kunnen worden.
Dit is dan ook weer een typisch voorbeeld van detail-sturing door de politiek die geheel voorbij gaat aan het vakmanschap in de sector.
Laat de regering zich bemoeien met uitkomsten en beleid en laat de uitvoering en actie-prioritering over aan vakmensen!
wat een onzin verhaal wij doen al 10 jaar vrijwillergers werk maar wil wel even vragen waar de ANBO de mensen vandaan haalt die dat werk gaan doen want die zijn er maar heel weinig de meeste werken samen en waarom geen gediplomeerde aan het bed er bij weten ze wel hoe zwaar werk het is 8 mensen wassen aankleden ontbijt geven medicatie geven en dan praat ik net eens als er mensen bij zijn die je moet helpen met eten nee 2op acht is geen luxe