Op het Zorgvisie-artikel ‘Gevaarlijke scheefgroei leeftijd personeel gehandicaptenzorg’ van 3 augustus is inhoudelijk en kritisch gereageerd. De centrale boodschap van het stuk dat de stijging van de gemiddelde leeftijd van medewerkers negatief is, wordt niet door iedere lezer gedeeld.
Anneke Nusselder van zorgorganisatie Espria reageert
Zoals nu geregeld zijn vaste banen en pensioenen uitstervend en niet alleen in de zorg. Zolang onze ‘Polder’ blijft vasthouden aan dat ideaal verliezen we kostbare tijd om aan reeele oplossingen te werken. Zijn we al te laat?
Zeker voor zorgverleners geldt: loondienst is bruto-bruto te duur voor werkgevers, levert netto te weinig op voor werknemers, is te inflexibel en omgeven met onbegrijpelijke en ineffectieve wet, regelgeving en bureaucratie. De nieuwe Wet ‘Werkeloosheid en Onzekerheid’ van Minister Asscher maakt deze problemen alleen maar groter.
Het wordt tijd dat we in NL gaan werken aan een echt nieuwe en houdbare verzorgingsstaat waar loyaliteit en collectiviteit weer centraal komen te staan.
Een schrikbarend aantal werkenden in de verpleeghuizen kampt zelf met fiks overgewicht, en dat zijn juist niet de oudere werkneemsters! Hier valt landelijk voor de werkgevers en de zorg echt winst te halen, als hierop iets stimulerends bedacht wordt.
Het is een gegeven dat we langer zullen werken om het pensioen op peil te kunnen houden. Het is ook een gegeven dat bij vele zorginstellingen de korte termijn vraagt om organisatorische en personele ingrepen.
De uitdaging voor de langere termijn is om de inzetbaarheid, kwantitatief en kwalitatief, nieuwe impulsen te geven. De zorg wordt complexer en de kwaliteit ervan staat mede als gevolg van het transitieproces onder druk. Juist hier zit nu net de uitdaging. Thema’s als vitaliteit, gezondheid, persoonlijke ontwikkeling, employability en brede flexibele inzet van arbeid en inzetbaarheid verdienen ruime aandacht. Deze thema’s gelden voor alle medewerkers, jong en oud. Het gaat om een gezamenlijke verantwoordelijkheid van iedereen werkzaam in de zorg. Werkgever en werknemer hebben ieder hierin een belangrijke rol.
Laten we gebruik maken van het surplus aan ervaringen in de zorg en deze gebruiken om deze landelijke ontwikkeling ten gunste te laten keren. Ik doe een oproep om met elkaar, zorginstellingen overschrijdend, de mogelijkheid van poolconstructies (lokaal of regionaal) te operationaliseren. Daardoor zou het mogelijk moeten zijn om kwaliteit in de zorg te behouden.
Marcel Nijhoff, AWVN sociaal beleid