De Inspectie wil de lijst naar eigen zeggen ‘laten uitdoven’. 

Rotte appels
Daarom is de nieuwe lijst korter, want categorie 4, de minst slechte categorie waar je in kunt zitten als verpleeghuis, is geschrapt. Nog wel met naam en toenaam genoemd zijn de huizen in categorie 1 tot en met 3. De echte pechvogels staan in categorie 1, de zwarte lijst genoemd in de volksmond. Tot groot ongenoegen van de Inspectie, want het mag geen zwarte lijst heten. Het is namelijk geen ranglijst, wat gek is, want de instellingen zijn dus wel gecategoriseerd van slecht naar minder slecht. Ons staatssecretaris had het in juli nog over ‘rotte appels’, maar een rotte-appellijst klinkt minstens zo naar.

Transparant
Deze keer heeft de Inspectie het netter aangepakt. Kwam voor elf organisaties in juli hun zwartelijstnotering nog als een donderslag bij heldere hemel uit de lucht vallen, deze keer zijn de slecht presterende organisaties een maand van tevoren gewaarschuwd. Eindelijk staat nu ook uitgebreid te lezen op de website van de Inspectie wat iedere categorie betekent en waarom een organisatie zich daarin bevindt. Met brieven erbij. Aan de late kant maar vooruit, wel transparant.

Interventieteam
De Inspectie spreekt van een momentopname. Dat is dan wel een momentopname met verstrekkende gevolgen. Die verpleeghuisbestuurders die hun tent niet binnen drie maanden op orde hadden, moesten gedwongen vertrekken. Zo zijn zeker vier organisaties bestuurders kwijtgeraakt. Ids Thepass van Laurens trad na bekendmaking van de eerste zwarte lijst terug. Zijn opvolger zit er nog, maar interim bestuurder Joke van Lonkhuijzen moest na krap twee maanden alweer het veld ruimen. Careynbestuursvoorzitter Rob van Dam moet vertrekken en zijn organisatie krijgt een interventieteam over de vloer. Het lijkt me niet dat het personeel daar nog ‘waardig’ en ‘trots’ haar werk doet. Of dat bewoners, degenen die het nog beseffen, er blij van worden. Maar ik kan me vergissen, misschien zijn sommige organisaties blij dat ze van hun rigide/incapabele/regenteske… (invullen naar keuze) bestuur af zijn.

Ouderenzorg
Wat nu zo gek is, en niet helemaal eerlijk naar mijn mening, is dat de IGZlijst ‘slechts’ tien procent van de instellingen in de ouderenzorg telt. De overige negentig procent is de dans ontsprongen. En kunnen dus nooit meer in het kader van naming en shaming op de zwarte lijst komen. Daar is het weer als vanouds de raad van toezicht die het lot van de bestuurders bepaalt. Misschien moest er een voorbeeld worden gesteld, misschien was de zorg er significant beroerder dan in andere verpleeghuizen. We weten het niet, volledig duidelijk is dat nooit geworden. Daar komt bij dat het vermoedelijk onhaalbaar is om niet acht maar tachtig verpleeghuisbestuurders te ontslaan. Waar haal je zo gauw nieuwe vandaan? Sluiting van de huizen is ook niet aan de orde, want waar moeten de bewoners heen?  

Intussen dringt de vraag zich op wat heeft het opgeleverd, deze tijdelijke zwarte lijst? De ouderenzorg is zich kapot geschrokken, familie van bewoners is ongerust geraakt, personeel voelt zich gekwetst en bestuurders zijn beschadigd. Martin van Rijn kan met opgeheven hoofd de verkiezingen tegemoet zien. Hij heeft woord gehouden en daadkrachtig opgetreden. De zwarte lijst is dood, mag iedereen nu alstublieft weer aan het werk?