Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties7

Robin Hood in de zorg

Eerstejaarsstudenten gezondheidswetenschappen leren dat er twee vormen van rechtvaardigheid zijn. Het eerste is het principe van de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Het andere is dat mensen met eenzelfde zorgbehoefte een gelijke toegang tot zorg hebben. Voor het nieuwe kabinet-Rutte is er maar een vorm van rechtvaardigheid: alleen de sterkste schouders, de zwaarste lasten telt.
Robin Hood in de zorg

In de zorg gaat het Robin-Hood-principe gelden: nemen van de rijken en geven aan de armen. Over dat andere principe – gelijke toegang tot zorg – bekommert het nieuwe kabinet zich niet.

De hogere inkomens gaan flink meer bijdragen aan de zorg. Een gezin met een inkomen van 70.000 euro gaat tot wel 5.000 euro aan premies betalen. Deze premies betalen hogere inkomens vooral voor anderen. Als ze zelf zorg nodig hebben, zullen ze dat door het inkomensafhankelijke eigen risico vooral uit eigen zak moeten betalen. Kabinetsinformateur Wouter Bos noemde solidariteit ooit een vorm van welbegrepen eigenbelang. Als hogere inkomens vooral voor anderen betalen zonder zelf aanspraak te kunnen maken op collectief gefinancierde zorgvoorzieningen, dan is dat welbegrepen eigenbelang ver te zoeken. Het ver doorvoeren van het principe van ‘de sterkste schouders’, zou zo wel eens de bijl aan de wortel van de solidariteit kunnen zijn.

Zorgverzekeraars gebudgetteerd

Naast de hogere inkomens zijn de zorgverzekeraars verliezers in het nieuwe regeerakkoord. Vanaf 2014 zal 85 procent van de premie inkomensafhankelijk zijn. De zorgverzekeraars worden hierdoor voor 85 procent gebudgetteerd en worden daarmee feitelijk een uitvoeringsinstantie van de overheid. Het CPB is terecht zeer kritisch over deze quasi-nationalisatie van de zorgverzekeraars. De prikkel voor zorgverzekeraars om doelmatig zorg in te kopen zal verminderen, evenals de onderlinge concurrentie om de premies laag te houden.

Ook bij de AWBZ vissen de zorgverzekeraars achter het net. De AWBZ wordt ontmanteld en grotendeels overgeheveld naar de gemeenten. De zorgverzekeraars hadden graag de AWBZ voor hun eigen verzekerden willen uitvoeren.

Veel vrijheid voor gemeenten

De gemeenten zijn enthousiast over de overheveling van zorgtaken, maar het is wel de vraag of zij over voldoende deskundigheid beschikken om die uit te voeren. Zeker bij kleinere gemeenten ontbreekt deze kennis. Overheveling van zorgtaken naar gemeenten leidt tot een toename van de bureaucratie: elke gemeente zal voor deze taken extra beleidsambtenaren in dienst nemen.

Gemeenten krijgen veel vrijheid bij de uitvoering van hun zorgtaken. De verschillen in de uitvoering van de Wmo tussen gemeenten zullen nog groter worden. Het maakt straks uit in welke gemeente je woont of je huishoudelijke hulp, begeleiding of persoonlijke verzorging krijgt. Het principe van gelijke toegang bij gelijke zorgbehoefte wordt daarmee afgeschaft.

Niet iedereen evenveel

Minister Edith Schippers en staatssecretaris Martin van Rijn laten Robin Hood los op de zorg. Robin neemt van de rijken en geeft het aan de zorgbehoeftigen. Alleen niet aan elke zorgvrager in gelijke mate.

Wim Groot, hoogleraar gezondheidseconomie aan Universiteit Maastricht en Henriette Maassen van den Brink, hoogleraar economie aan de Universiteit Maastricht en de Universiteit van Amsterdam

7 REACTIES

  1. Wie profiteren het meest van de AWBZ? Juist ja de hogere inkomens.Waarom is niemand op het idee gekomen, dat de invoering van de AWBZ niets te makrn had met ziektekosten? Omdat onderhoudsplicht zich uitstreky over twee verschilende rechtsgebieden nl.publiek- en burgerlijkrecht, zoals dat nog in Belgie wordt gehanteerd: ze hebben van oorsprong hetzelfde burgerlijkwetboek.

  2. Lees alle reacties
  3. Ik vind het zeker neit zoals dhr, Groot hier schetst. Ik heb de afgelopen jaren bij chronisch zieken en dermate grote inkomensachteruitgang gezien dat je wel kunt spreken van de zwakste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. Men wordt via werkgever in de WIA gezet, want werkgever kan helemaal niks om werknemer te behouden, men komt op een minimaal inkomen met maximale uitgaven. Eigen bijdrage vervoer ziekenhuis, eigen bijdrage WMO hulpmiddelen, eigen bijdrage AWBZ voor de zorg thuis. Sommige medicatie wordt niet meer door zorgverzekeraar vergoed, bij thuisdialyse behandeling is de vergoeding voor aanpassingen de laatste 4 jaar dramatisch afgenomen. Dus van een heel klein inkomen betalen mensen zich suf aan alle eigen bijdrages en wat al niet meer zij. Merkt dat deze groep steeds meer in de schulden komt. En dan dhr. Groot hebben over die arme middeninkomens waar ik er één van ben, dat kan best wat minder met alle luxe zoals vakanties, twee auto’s HRA, studiefinanciering kinderen ed. We en mij zelf incluis op te grote voet aan het leven, dus ik ben zo dat ik het over heb voor deze groep die ik beschrijft. Deze groep heeft laag betaalde arbeid gedaan en niet tot midden 25 ste gestudeerd, versleten door dit werk, in opvoeding niet de leefstijladviezen mee gekregen en zijn de grootste doelgroep in de dialyse. Dus ik vind het schockerend als deze hoogleraar Gezondheidseconomie zo over zijn eigen “doelgroep”praat. Heeft hij enig idee in zijn sociale kring wat alle maatregelen van de afgelopen jaren betekenen voor chronisch zieken?? Ik werk al 20 jaar in een ziekenhuis als maatschappelijk werker en vind het schrijnend hoe deze groep marginaal moet leven, voedselbank doet goede zaken met mijn patIénten als mensen niet eens meer in staat zijn om hun boodschappen te doen en niet omdat ze het over de balk hebben gesmeten. Ook oudere patiënten (tachtigers) zie ik dat ze niet meer kunnen rondkomen en dan spreek dhr. Groot over salarissen als de mijne en hoger alsof we niet meer kunnen betalen voor solidariteit!! Dit vind ik onwaardig.

  4. gelijke toegang neemt af door het verplaatsen van de restitutiepolis (vrije keuze) naar de aanvullende verzekering. solidariteit neemt af door de premies een factor 24 te laten verschillen tussen niet-werkende en (max) werkende, voor HETZELFDE zorgproduct. dit is het stomste wat ze konden doen.

  5. We hadden zo’n 23 zorgregio’s met AWBZ-Zorgkantoren, uitgevoerd door oligopolistische zorgverzekeraars. Straks: 5 ziekenfondsen (met bestuurders met norminkomens!)en 25 grote gemeenten die de WMO (voorheen AWBZ) uitvoeren. Nu die gemeenten nog de mogelijkheid geven om een WMO-premie te koppelen aan bv. de onroerend zaakbelasting. Dan nemen we vader en moeder weer in huis, (scheelt 1 tot 2x OZB), kunnen die op de kinderen passen, laten zich verzorgen, betalen de hypotheek,lekker knus.

  6. Wim Groot reageert overhaast en kent de details nog niet. Ik ken de details ook niet, maar ik weet wel dat de VVD een dergelijke nivellering nooit zou accepteren. De doorrekening die onder het regeerakkoord ligt gaat uit van een lastenverzwaring voor de mensen met 100.000 euro (de hoogleraren) van ongeveer 0,5-0,7%. Dat heeft de VVD geaccepteerd en als de werkelijke koopkrachteffecten veel sterker zullen uitvallen dan zullen deze worden gerepareerd. Zo werkt dat in Nederland, en als Wim Groot dat niet begrijpt, dan hoort hij niet in de RVZ (en daar hoort hij wat mij betreft wel). Daarnaast is het ook onzin om te veronderstellen dat de prikkel om te concurreren zal afnemen. Zoals ik de maatregelen lees hoeft dat ook niet. De premiebetaling zal alleen anders verlopen. Als de details duidelijk worden zal wel eens kunnen blijken dat de concurrentiedruk toeneemt (en dat lijken de verzekeraars ook te verwachten). Kortom, wetenschappers dienen geen nieuws te maken, zij dienen dit te voorzien van de informatie waarmee anderen het kunnen interpreteren. Mensen ongerust maken is een taak voor journalisten, en dan niet de betere soort.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.