Whitepage

Passende Zorg leeft meer dan ooit, maar voor de implementatie daarvan heerst nog een bepaalde terughoudendheid bij de ziekenhuizen. Waar komt die vandaan en wat kunnen bestuurders daar aan doen? Dat waren de centrale vragen tijdens het Zorgvisie Congres Passende Zorg, eerder deze maand in Utrecht.

In de serie ‘Kopzorgen’ vertellen bestuurders over hun persoonlijke motivatie om bij te dragen aan veranderingen in de zorg. Tekst: Brenda van Osch, foto’s: Bert Janssen.

In Nederland is een groot tekort aan verpleegkundigen. Avans+ biedt daarvoor sinds vorig jaar een nieuwe oplossing: het opleiden van Indonesische verpleegkundigen. Daarvoor werkt Avans+ samen met Yomema, een organisatie die helpt bij de werving van deelnemers en zorgorganisaties.

Het Nederlandse ziekenhuiswezen staat onder grote personele druk. En niet alleen door een gebrek aan zorgpersoneel (categorie 1). Ook de ondersteunende functies (categorie 2 en 3) kennen een nijpend tekort. Nagenoeg elke sector in ons land zit qua personele bezetting met de handen in het haar en het zorgakkoord dwingt ons bovendien kritisch te kijken naar de inzet van personeel. Hoe krijgt de zorgsector grip op de inhuur van personeel? Afgelopen jaren is er geklapt voor de zorg en is die tegelijkertijd ook bekritiseerd. Blijkbaar is de scheidslijn tussen voldoende en te weinig dun. Desondanks staat buiten kijf dat de Nederlandse (ziekenhuis)zorg tot de beste ter wereld behoort. Niet alleen heeft iedereen toegang tot zorg, hij is ook relatief adequaat ingericht en van hoogstaand niveau. Daar hangt een stevig prijskaartje aan. We besteden er volgens het CBS bijna 15% van ons BBP aan. Grootste uitdaging van deze tijd is het enorme personeelstekort (45.000 vacatures in 2021). Het uitbesteden van de totale instroom van ondersteunende functies biedt perspectief.

Relevant zijn op ieder werkgerelateerd moment in iemands leven. Dat is waar Randstads visie op de arbeidsmarkt raakt aan de visie op zorg van et Reiner de Graaf Ziekenhuis. In een gesprek met de directievoorzitters over de uitdagingen maar vooral de mogelijkheden die het tijdsgewricht biedt, blijkt het centraal positioneren van de mens cruciaal.

Mensen in de zorg werken hard en lopen zichzelf soms voorbij. Volgens Jan Engelen, sinds 2019 directeur HR bij het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie in Utrecht, vraagt dat om tegenwicht. ‘We moeten de stilte opzoeken, momenten van reflectie organiseren. Om weer even te begrijpen wat we doen, en waarom.’ Tekst: Brenda van Osch, foto’s: Bert Janssen.

Als de zorg-zzp’er in het nieuws komt, heeft dat meestal een negatieve bijsmaak. I-ZO Nederland en ABU noemen het zelfs een ‘zorgelijke ontwikkeling’ en het zou ‘goed werkgeverschap moeilijk maken’.

Zou het niet mooi zijn als je al heel vroegtijdig kunt voorspellen in welk zorgtraject een cliënt terecht komt en hoelang de behandeling gaat duren? Dit is een van de stippen op de horizon waar het FortaNetwerk naar toe werkt. Deze groep zorgorganisaties in de basis- en specialistische GGZ heeft met hulp van 6Gorilla’s een datalake neergezet dat data uit onderliggende applicaties ontsluit op een manier dat medewerkers er wat mee kunnen.

In de serie ‘Kopzorgen’ vertellen bestuurders over hun persoonlijke motivatie om bij te dragen aan veranderingen in de zorg. Tekst: Brenda van Osch, foto’s: Bert Janssen.

In de serie ‘Kopzorgen’ vertellen bestuurders over hun persoonlijke motivatie om bij te dragen aan veranderingen in de zorg. Tekst: Brenda van Osch, foto’s: Bert Janssen.