Dit ‘oppoetsen van de cijfers’ staat weliswaar mooi op lijstjes, maar levert risico’s op voor de patiënt, die daardoor niet de juiste decubitusbehandeling krijgt. Bovendien worden er minder preventieve maatregelen genomen.

Vaak ten onrechte

Het UMC St. Radboud is een van de ziekenhuizen dat vochtigheidsletsel onderscheidt van decubitus. Uit verplegingswetenschappelijk onderzoek zou blijken dat huidirritatie bij incontinentie vaak ten onrechte wordt aangezien als decubitus terwijl het in werkelijkheid gaat om vochtletsel. Door vochtigheidsletsel te behandelen als decubitus zouden patiënten juist verkeerd worden behandeld.

Jarenlange discussie

Volgens Jan Weststraten van het Landelijk Expertisecentrum Verpleging & Verzorging speelt deze discussie speelt al jaren: “Het maken van onderscheid tussen vochtigheidsletsel en decubitus is in de praktijk ontstaan. De Europese decubitus commissie (EPUAP) waarin onder meer medici en verpleegkundigen zitting hebben, heeft hierover twee jaar geleden een standpunt bepaald.”

Druk- en schuifkrachten opheffen

Bij decubitus passen maatregelen die druk- en schuifkrachten opheffen, zoals wisselligging en speciale matrassen. Letsel door vocht of incontinentie wordt bestreden door huidbescherming te geven van buitenaf. Bijvoorbeeld door incontinentiemateriaal en barrièrecrèmes. Weststraten: “Het blijft lastig om het verschil te onderscheiden, maar het is wel belangrijk. Uiteindelijk gaat het er toch om de patiënt de juiste behandeling te geven.”

‘Eerlijk duurt het langst’

De Inspectie toont zich niet ongerust door het artikel in Medisch Contact en ziet geen aanleiding om in actie te komen. Woordvoerster Karin Donk: “Wij vertrouwen op ‘eerlijk duurt het langst’ en denken dat als er iets aan de hand zou zijn, dit al lang door sociale controle uit het veld naar boven was gekomen.” Volgens Donk ligt aan de vermindering van decubitus een andere reden ten grondslag: “Over de hele linie neemt de decubitusincidentie af. Wij zijn ervan overtuigd dat dat komt omdat in steeds meer ziekenhuizen gespecialiseerde decubitusverpleegkundigen zijn aangesteld. Daardoor houdt de verpleging zich beter aan richtlijnen en protocollen ter behandeling van decubitus.”

(CvA)