De verplichte registratie van de cliëntprofielen per 2025 is onverantwoord, vindt gezondheidswetenschapper Nicole Koster van de Universiteit Twente, die promoveert op doelgroepen en zorgzwaarte. Voor de extra administratieve lastendruk en het overleg over het zogeheten draagkracht-draaglastmodel zal zeker duizend extra fte in de wijkverpleging nodig zijn. “Feitelijk ben je iets aan het invoeren dat niet volwassen is en grootschalige gevolgen zal hebben.”
Geeft de invoering van de cliëntprofielen
Laat het maar met een gerust hart over aan de verzekeraars en de zorgmanagers om van elke zorg mug een administratieve olifant te fabriceren. Wantrouwen, regelzucht en onbenul hebben de laatste 30 jaar een administratieve moloch gecreëerd waar we maar niet van af komen. Ook dit nieuwe systeem is hiervan een treurig voorbeeld. In een poging de zorg voor ouderen met een multimorbiditeit beter te organiseren wordt er een administratief monstrum opgetuigd dat zijn doel volledig voorbij streeft. Zorgorganisaties die zich bij een uitslaande brand ( “ het zorginfarct” ) alleen druk maken over de temperatuur van het bluswater. Financiële ontschotting, “ het veld” wijkverpleging, thuiszorg, GGZ , etc naar 1 loket. Bekostiging uit de algemene middelen. Haal deze zorg in vredesnaam weg bij de verzekeraars. In een poging het gelijkheidsprincipe ( bereikbare zorg voor iedereen ) is een wetgevings en regeldoolhof ontstaan waar niemand nog de uitgang weet te vinden. Dit soort zwakke systemen zijn zeer kwetsbaar voor buitenlandse private Equity partijen die wel raad weten met ondoorzichtige financiering. Het wordt tijd dat VWS en de zorgprofessionals de regie weer terug nemen. De oudere patiënt zal daar wel bij varen
Ik begrijp dat voorstanders zoals meneer van Rixtel opkomen voor hun inspanningen. Het zijn juist mijn ervaringen met de inspanningen van wijkverpleegkundigen en wijkziekenverzorgenden en hun back-office ondersteuners van waaruit ik spreek (niet als wetenschapper). Ik ken ze als mensen die enorm ‘resilient’ zijn: doorgaan als het eigenlijk al teveel is, oplossingen zoeken en je blijven inzetten. Dat siert ook de dames en heren van de pilotaanbieders. Het is juist die inzet waardoor het goed is voor te stellen hoeveel tijd dit voor 95% van de aanbieders gaat kosten. Zij gaan tijd stoppen in het goed willen snappen van dit model, in het zo goed mogelijk willen vullen van de casemixlijst, in het zo goed mogelijk willen overleggen met elkaar. Zeker als ze weten dat er straks een bekostiging aan hangt. Dat zullen ze voor de clienten en de werkgever zo grondig mogelijk willen doen.
De geschiedenis herhaalt zich keer op keer. NZa weet niet maar niet van ophouden. stompzinnige dataverzamelingen aanleggen over de ruggen van professionals die wel wat anders te doen hebben. En waarvoor? de die data zijn volstrekt ongeschikt om toezicht te houden.
Helaas moet ook ik concluderen dat dit niet gefundeerd is. Net als de reactie van Sensire, kom eens langs bij ons, Vierstroom Zorg Thuis. Zal je zien dat werken ook anders kan en dat er zeker niet veel tijd in een cliënten profiel gaat zitten.
Zonder enig goed onderzoek en zonder wetenschappelijke onderbouwing als wetenschapper dergelijke uitspraken doen is op z’n minst onbetamelijk. En doet de ontwikkeling van de wijkverpleging in Nederland geen goed. En zet de wijkverpleegkundigen die zich met hart en ziel inzetten voor de professionalisering van het vak en de kwaliteit van de zorg in een kwaad daglicht. Ik nodig gezondheidswetenschapper Nicole Koster graag uit om met wijkverpleegkundigen binnen Sensire in gesprek te gaan over de werkwijzen die zij zelf ontwikkeld hebben binnen het draagkracht-draaglast model.