Het kabinet moet in de nieuwe hoofdlijnenakkoorden met ziekenhuizen dwingende afspraken maken over substitutie. ‘Als de doelstellingen niet worden gehaald, moeten er consequenties aan vast zitten’, zegt Marco Varkevisser.
Artikel bewaren
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
De hoofdlijnenakkoorden van het vorige kabinet waren in financiële zin een succes. De afgesproken beperkte groei van de zorguitgaven maakte een einde aan een reeks jaren van explosieve groei. Maar of de hoofdlijnenakkoorden die het kabinet Rutte-III in april wil afsluiten ook succesvol zullen zijn, dat valt nog te bezien, stelt Marco Varkevisser, die eind 2017 bij Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM) is aangesteld als bijzonder hoogleraar marktordening in de gezondheidszorg. ‘Bij het afsluiten van de vorige akkoorden was er door de economische crisis een breed gedragen gevoel van urgentie. De bereidheid om vrijwillig afspraken te
