In het ‘aandachtsuurtje’ kunnen de begeleider en bewoner doen wat de oudere graag wil, bijvoorbeeld samen door oude fotoalbums bladeren of een ommetje maken. Dat is het belangrijkste onderdeel van het plan dat staatssecretaris Van Rijn (VWS) op Prinsjesdag wil presenteren om de kwaliteit in de verpleeghuizen te verbeteren, zeggen ingewijden tegen De Telegraaf. Daar wordt nu geklaagd dat er veel te weinig personeel is, waardoor ouderen wegkwijnen ‘achter de geraniums’.
Persoonlijke aandacht
Het is de bedoeling dat voor iedere bewoner jaarlijks een budget van om en nabij de duizend euro beschikbaar komt voor individuele activiteiten. Dat is voldoende voor een uur begeleiding gedurende vijf dagen per week. Daarbij is rekening gehouden met een uurtarief van ongeveer 50 euro, maar als instellingen goedkopere begeleiding weten te regelen, dan kan er veel meer persoonlijke aandacht komen. Hiervoor is volgens de krant in totaal zo’n 133 miljoen euro beschikbaar.
Ben ik de enige die het rekensommetje niet helemaal begrijpt? Duizend euro gedeeld door vijftig euro is volgens mij nog steeds twintig. Oftewel twintig uur persoonlijke aandacht inkopen per jaar. Hoe kan iemand daarmee dan vijf dagen per week, gedurende het hele jaar, een uur per dag ‘aandacht inkopen’? (5x50x50=12.500)
Zo gaat dat voortdurend in de zorg; Mensen die, met de beste bedoelingen, ballonnetjes oplaten en in hun emotie de rekensom vergeten.
Hoe mooi zou het niet zijn, als we iedereen een zakje met € 1.000 zouden kunnen geven waarmee leuke dingetjes gedaan zouden kunnen worden.
Met dit zakje zou je één keer per week een uurtje gezelschap van een huishoudelijke hulp per WEEK kunnen inkopen. Zou dat voldoende zijn om onze emotie af te kopen?
De rekensom begrijp ik niet. 52 weken maal 5 uur per week is 260 uur. Ad €50,00 per uur is volgens mij veel en veel meer dan de beschikbare €1000,00 per bewoner.