Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

‘Het ziekenhuis heeft nu meer aan een frisse blik dan aan een nestor’

Eindredacteur
Martijn Wiesenekker kijkt ernaar uit 'met jeugdig enthousiasme' als bestuurder bij het Diakonessenhuis in Utrecht aan de slag te gaan, al is het een ‘ongemakkelijk moment’ om op te stappen als programmadirecteur alliantie AMC-VUmc. ‘Sommige dingen time je zelf niet’.
Wiesenekker2.JPG

Waarom bent u gekozen als bestuurder van het Diakonessenhuis? ‘Ik denk vanwege mijn huidige positie en fase van mijn carrière en mijn betrekkelijk jonge leeftijd (40 jaar, red.). De fusie tussen het AMC en VUmc is een uitdagend vraagstuk met veel verschillende factoren en daarvoor ben ik zeven jaar directeur geweest van de grootste divisie van het AMC. Dat geeft vertrouwen dat ik de positie aankan. Daarbij komt dat ik pas bij en een aanvulling bied op John Taks. Net als hij ben ik een verbinder. Als divisiebestuurder was ik ook gewend met het hele team een ontwikkeling in te gaan. Ik ben pragmatisch, authentiek en betrek vooral de hele organisatie: wie weet nou het best hoe het werkt? Dat zijn toch de artsen, de verpleegkundigen, de mensen van de technische dienst… En mijn bedrijfseconomische achtergrond is een mooie aanvulling op de zorgachtergrond van John Taks in het bestuur.’

De bestuurlijke fusie tussen AMC en VUmc is nog niet rond op het moment van uw vertrek. ‘Nee, de alliantie loopt nog. De juridische goedkeuring door NZa en ACM vordert gestaag en er zijn ook nog genoeg inhoudelijke kwesties op te lossen. Ik was ook nog helemaal niet uitgekeken op mijn werk, ik heb een superleuke baan. Maar als je ineens de keuze krijgt tussen twee mooie opties, gaat het kriebelen.’

En zo laat u de twee Amsterdamse academische ziekenhuizen beteuterd achter. ‘Beteuterd? Nee, al is het een mooi woord. Het was fijn om te horen dat ze het heel vervelend vinden dat ik vertrek maar het me van harte gunnen.’

Vindt u het ook vervelend om de klus niet af te maken? ‘Het is een ongemakkelijk moment, dat vind ik inderdaad vervelend. Maar wat is het juiste moment? Had ik moeten wachten tot de handtekeningen onder de fusieovereenkomst staan? Sommige dingen time je zelf niet. Ik werk al negen jaar bij het AMC waarvan de laatste twee jaar met één been daar en één been in het VUmc. Als je dan voor zo’n positie bij het Diakonessenhuis wordt gevraagd…’

Welke eigenschappen of ervaringen maken u bij uitstek geschikt? ‘Mijn ervaring met complexe uitdagingen en het “jeugdige” enthousiasme waarmee ik me op de toekomst richt. Het Diakonessenhuis heeft een moeilijke periode achter de rug en wil nu weer opbouwen. Dan heb je meer aan een frisse blik dan aan een nestor.’

Hoe wordt de portefeuilleverdeling? ‘Dat is nog niet vastgelegd; we zijn maar een tweehoofdige raad van bestuur. Wel kun je aannemen dat we vanuit onze verschillende expertises de portefeuilles zullen invullen, wat niet wegneemt dat het gaat om een collegiaal bestuur. We hebben elkaar al redelijk vaak gesproken, vooral om te kijken hoe we ons tot elkaar verhouden. Ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk; ik zie uit naar de samenwerking waarbij we een complementair team zullen vormen.’

Hoe anders wordt het om in een ‘stadsziekenhuis’ te werken na zo veel jaren in een academisch ziekenhuis? ‘Een aantal aspecten is nieuw. Ik krijg, zeker ook in de bedrijfsvoering, met het medisch-specialistisch bedrijf te maken. Dat is nieuw, bij de umc’s waren alle specialisten in loondienst. Het Diakonessenhuis is met de locatie Zeist erbij natuurlijk ook een streekziekenhuis. Dat vind ik bijvoorbeeld een interessant gegeven. En sinds mijn aanstelling bekend is gemaakt word ik zo vaak enthousiast aangesproken door mensen die in het Diakonessenhuis een deel van hun opleiding hebben genoten, er zelf verpleegd zijn of een familielid hebben die er patiënt is. Het ziekenhuis heeft een uitstekende reputatie. Dus ik zie er echt naar uit.’

Blijft u naast uw nieuwe functie in het bestuur van CP-net? ‘Zolang die twee functies elkaar niet bijten, hoop ik dat te blijven doen. Ik heb mij altijd ingezet voor vrijwilligerswerk naast mijn betaalde werk. Ik vind het belangrijk dingen ernaast te doen, zoals CP-Net. Het samenwerkingsverband tussen patiënten, zorgverleners en onderzoekers rond cerebrale parese is opgezet vanuit de BOSK waarvan Wouter Bos voorzitter is. Via hem ben ik in het bestuur gekomen. Ook daar zochten ze iemand met een frisse blik en verstand van bedrijfsvoering en het zorgstelsel.’

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.