Ik ben een man die zich graag inzet voor een ziekenhuis waarin medisch specialisten zich met idealisme en ambitie kunnen inzetten voor hun patiënten. Ik wilde juist af van de huidige manier van werken waarin professionals in allerlei protocollen worden geduwd. Maar daar dachten het managementteam en de raad van toezicht anders over.
Zij vierden al jaren hetzelfde feestje en waren niet van plan de muziek te veranderen. In mijn ogen waren zij behoorlijk ouderwets en bekrompen in hun opvattingen. Toen ik honderd dagen na mijn aanstelling de zwakke punten van het ziekenhuis benoemde, kreeg ik weinig steun. Ook met mijn aanbevelingen werd niets gedaan. Tegelijkertijd was er wel veelvuldig telefonisch overleg tussen het MT en de raad van toezicht over mijn functioneren. Zo hoorde ik via de raad van toezicht dat mijn plannen niet gewaardeerd werden.
Toen de OR ook nog een motie van wantrouwen indiende, was het voor mij klaar. Ik ga echt niet mijn energie stoppen in een club die niet wil veranderen. Een kansloos gevecht. Ik ben zelf opgestapt en ben er niet bedroefd over geweest. Inmiddels ben ik verwikkeld in drie sollicitatieprocedures als ziekenhuisbestuurder. Wat ik wel geleerd heb, is sneller te handelen als dezelfde situatie zich voordoet. Zodra ik merk dat mensen mij op die manier tegenwerken, gaan er koppen rollen.” (Zorgvisie – Dana Ploeger)
2.
3.
