Wat een mooi herkenbaar stuk, evenals het andere artikel waarin dr Slaets een woonplezierplan voorstelt in plaats van een woonzorgplan. Dat er een omslag plaats gaat vinden van zorg naar welbevinden en leefplezier is duidelijk. Dat dit tijd nodig heeft ook.
Naast de spagaat tussen leefplezier en de veiligheidseisen en kwaliteitseisen waar we uit moeten komen vraag ik me af: Gaat het zorgkantoor ook akkoord met indicatiestelling volgens een leefplezierplan in plaats van een woonzorgplan. De indicatiestelling is immers de basis van waaruit gewerkt wordt/kan worden. Gesprekken met ouderen en hun mantelzorgers kosten veel tijd. De dagelijkse zorg is vaak nauwelijks te doen binnen de geïndiceerde tijd. Het klinkt allemaal heel ideaal maar ondertussen wordt er voor mijn gevoel erg veel op het bord van de wijkverpleegkundige gelegd. Regel de zorg, regel het leefplezier, zorg voor balans bij de mantelzorgers en het liefst binnen een uur per dag
De weg naar transitie is lang en er zijn zoveel disciplines bij betrokken dat de wegen kronkelig en soms haast onbegaanbaar lijken. We ploegen voort! 🙂