Canoy reageert in Medisch Contact op eerdere opiniestukken van Michiel Verkoulen en voostanders van het Nationale Zorgfonds: ‘Het lijkt wel een trend. Of het nu Wilders is, Trump, Brexiteers of eurosceptici: je krijgt tegenwoordig de handen pas op elkaar door ergens flink tegen te zijn. Het recept is telkens hetzelfde. De elite of het establishment deugt niet, maar hoe het wel moet verklappen we stiekem niet. En als het later toch duidelijk wordt, valt het als een pudding in elkaar.
Tactiek
Ook het bonte gezelschap dat recentelijk in NRC voor het afschaffen van zorgverzekeraars pleitte (NRC 5 augustus) gebruikt deze beproefde tactiek. Zorgverzekeraars deugen niet, drijven de kosten op, denken alleen aan winst en de minister sjoemelt met lijstjes. In gelikte huis-aan-huisfolders worden zorgverzekeraars zelfs parasieten genoemd. De leden stromen binnen!
Huidige stelsel
Er is ruime discussie mogelijk over het functioneren van het huidige zorgstelsel. Zorgverzekeraars kunnen hun rol niet waarmaken bij sectoren als huisartsen en wijkverpleegkundigen en het inkopen op kwaliteit staat pas in de kinderschoenen. In internationaal opzicht doen we het goed op het gebied van toegankelijkheid, vooral omdat onze basisvoorzieningen van curatieve en langdurige zorg zeer ruim zijn en voor iedereen toegankelijk. Maar de kwaliteit van zorg is hier niet beter dan in de ons omringende landen en er hoeft geen reden te zijn om ons voortdurend op de borst te kloppen.
Protagonisten
Maar het afschaffen van zorgverzekeraars? Wat gaat dat ons brengen? De protagonisten van het nationale zorgfonds verwijten de minister gegoochel met cijfers bij internationale vergelijkingen, maar bedrijven zelf zwarte magie. Dat Nederland niet hoger scoort in internationale ranglijstjes ligt vooral aan de (publiek gefinancierde) langdurige zorg, waar de peperdure AWBZ jarenlang als afvoerputje voor de gezondheidszorg fungeerde. Om dat zorgverzekeraars in de schoenen te schuiven is hoogst opmerkelijk, want op het gebied van de curatieve zorg scoort Nederland heel redelijk.
Mickey Mouse
Nog bonter maken de nationalezorgfondsfans het als ze de mickeymouselijst van Numbeo erbij halen als bewijs dat ons stelsel niet deugt. Zoals al terecht opgemerkt door zorgeconoom Michiel Verkoulen is deze *kuch* ‘alom gerespecteerde’ lijst te lachwekkend voor woorden. Een amateuristisch opgezette houtje-touwtjelijst die door maar liefst 111 mensen is ingevuld. Nederland zou minder goede zorg hebben dan Jordanië en Sri Lanka. Gaat lekker daar bij dat Nationale Zorgfonds. Dat een serieuze huisarts als Herman Suichies (een van de ondertekenaars) zich voor het karretjes van de SP laat spannen met dit soort kul geeft te denken. Lees hier de hele opiniebijdrage van Marcel Cannoy
De heer Canoy lijkt door emoties overmand, en hierdoor de weg kwijt te zijn.
Hij rept over " establishment" , gooit er en passant maar weer eens het verwijt van " populisme" tegenaan, en hij weet nu al dat de argumenten voor een single payer systeem als een plumpudding in elkaar zakken.
Ook voorziet hij parlementaire enquêtes, insectenplagen en nog meer beren op de weg.
Canoy haalt ( overigens selectief) internationale lijstjes uit zijn binnenzak om het ongelijk van zijn opponenten aan te tonen.
( Ik kan mij overigens de polonaise nog herinneren -die door niemand werd afgeremd- toen een ander onbetrouwbaar lijstje NL als wereldleider zorg aanwees. Maar dat terzijde.
Canoy besluit zijn ongenuanceerde tirade met de constatering dat " het zorgfonds een bureaucratische nachtmerrie blijkt (!) te zijn" . Hij weet dus meer dan de initiatoren van het fonds zelf. Het is namelijk nog niet eens van start.
Een Single payer systeem. Zo simpel is het. Niks hocus pocus. En daarbij mag je , zeker voor goede voorbeelden, best wel naar het buitenland kijken.
Scheldwoorden, foplijstjes, stromannen, fantasieen. Toe maar. Hoe diep kan je zinken, professor?
Canoy heeft dat allemaal niet nodig om zich gediskwalificeerd te voelen; hijzelf doet dat , zoals uit dit broddelwerk blijkt, als beste.