Erg herkenbaar, vooral op een dementiegroep. Agressie met rollators, onderling. Ergernis wanneer iemand continu loopt te roepen of op ramen bonst. Ongewenste intimiteiten, en alles met decorumverlies, met verlies van remmingen, grenzen. De helft van de groep vindt het leuk om voor de 10 de keer die dag Andre Rieu te horen en de rest beseft het en wordt gek. Om de zaak beheersbaar te houden voor de verzorgende in haar uppie, zit iedereen aan de citalopram. Zet in een normale situatie eens 8-10 willekeurige onbekenden in een afhankelijkheidstoestand continue op elkaars lip. Veel afleiding en meer personeel zou helpen.
Zelfs bij kleinschalig wonen is er veel leed. Bij elk bezoek hoor ik : ik zou wel graag dood willen, het hoeft niet meer voor me. Wat kunnen we als individu onze ouders bieden? Particuliere verpleeghuiszorg is maar voor weinigen weggelegd. Ik zou graag voor mezelf een Drionpil willen en leg mijn kids nu al uit dat ik verpleeghuisopname weiger . Alle goedwillende lieve verzorgsters ten spijt: oud en dement en afhankelijk zijn is een zware tijd.