De onderzoekers hebben 2011 ouderen uit tien verpleeghuizen in de staat New York gevraagd of ze te maken hebben gehad met mishandeling door medebewoners. Dit vroegen ze ook aan de eerste verantwoordelijke verpleegkundige. Daarnaast vormden het medische dossier, incidentmeldingen en observaties door de onderzoekers zelf bronnen van informatie. Vanwege onderrapportage in het dossier werd de verpleging ook gevraagd om zogenaamde ‘dienstbonnetjes’ in te leveren, kleine notitieblaadjes waarop ze bijzonderheden of incidenten snel en anoniem konden melden.

Vijf procent slachtoffer fysieke agressie
In de onderzoeksperiode van één maand bleek twintig procent van de bewoners mishandeld te zijn door een medebewoner. De onderzoekers hanteren een brede definitie van mishandeling, waarbij iedere ongewenste negatieve en agressieve uiting als ‘mishandeling’ wordt geclassificeerd. Meestal gaat het om verbale agressie zoals schreeuwen en schelden (9 procent), fysieke agressie zoals slaan en duwen (5 procent ) of inbreuk op de privacy zoals het binnengaan van iemands kamer zonder toestemming (4 procent).

Incidenten op dementieafdeling
De meeste incidenten vonden plaats op dementieafdelingen. Opvallend is dat computeranalyse van het medische dossier slechts 3 van de 407 incidenten opspoorde en dat er geen enkele incidentmelding gedaan was. Wellicht zijn de administratieve lasten hiervan te hoog, of is onderlinge agressie zo veelvoorkomend dat het gewoonweg wordt geaccepteerd. De Amerikaanse onderzoekers hopen dat er meer aandacht komt voor onderlinge agressie. Ze wijzen erop dat het bekend is dat het routinematig vastbinden van agressieve bewoners negatieve effecten heeft, maar dat geldt ook voor los laten lopen tussen medebewoners ook. Betere interventies zijn dus dringend nodig.