Eenzaamheid onder Wmo-gebruikers blijft een groot probleem, maar gaat zeker niet altijd samen met een lage kwaliteit van leven. Dit blijkt uit een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau over de hervorming van de langdurige zorg.
De doelstellingen van de grootscheepse veranderingen in de langdurige zorg zijn onderzocht door het Sociaal en Cultureel Planbureau. Een van de doelen van de overheid is om de eenzaamheid onder mensen met behoefte aan zorg en ondersteuning te verminderen. Tijdens een symposium dat gistermiddag plaatsvond in Den Haag liet het SCP weten dat een op de vijfentwintig Wmo-melders zich eenzaam voelt en zijn leven beoordeelt met een onvoldoende: dit terwijl een op de zeven eenzaam is, maar zijn leven juist beoordeelt met een voldoende. Hieruit kan geconcludeerd worden dat eenzaamheid niet in alle gevallen een negatieve invloed heeft op
Rapport informatie
- Sector:
- Array
- Soort:
- Array
Interessant artikel. Punt is wellicht wel dat meer afhankelijkheid en/of ouderdom en/of beperking actoren zijn die de draagkracht/draaglast van eenzaamheid vergroten. Van zowel mantelzorgers als de hulpbehoevenden.
Wanneer een burger weet dat zijn onafhankelijkheid op zoveel mogelijk terreinen gewaarborgd blijft en hij invloed heeft / houd op op zijn manier van leven zou dat het welzijn in het algemeen bevorderen. Dat is de uitdaging voor de hele samenleving, om daar een omslag in denken en handelen te bewerkstelligen. Ook in de sociale benadering en voorzieningen.