Proberen de verzekeraars elkaar met luid hoorngeschal te overstemmen, de meute zorgaanbieders blijft lekker zitten in het struikgewas en verroert zich niet. Niemand wil zich in de kaart laten kijken. “De schoningsprijzen zijn er nog niet”, klinkt het. Zonder schoningsprijzen geen bodemprijzen en zorgaanbieders zouden wel gek zijn om daarvóór de onderhandelingen te starten. Dat lijkt verstandig gedacht. De markt wordt maar in kleine stapjes vrijgegeven en er zijn nog voldoende vangnetten. Bovendien contracteerden zorgverzekeraars tot nu toe nog alle zorgaanbieders.

Maar, pas op. Daar komt verandering in. De eerste verzekeraar heeft zich al gemeld met een sobere polis voor jongeren en anderen die weinig gebruik denken te maken van zorgvoorzieningen. Hiervoor zijn wel degelijk contracten afgesloten met preferred providers. Klanten die toch voor een andere zorgaanbieder kiezen, betalen twintig procent van de rekening zelf. Dat zullen niet veel mensen willen, ook consumenten denken aan hun portemonnee. Als dit werkt, is de stap naar andere doelgroepen snel gemaakt.

Ook op eigen terrein dreigt gevaar. Nieuwe zorgaanbieders dienen zich aan, ook van over de grens, ten volle bereid het gevecht aan te gaan. Als de gevestigde orde zich blijft verschansen in de struiken, gaan concurrenten er straks met de buit vandoor. Dus zorgaanbieders: verzin een list en kom dat bos uit.

Carina van Aartsen, redacteur