De Orde ziet daar een duidelijke taak in weggelegd voor de universiteiten. Het is voor het eerst dat medisch specialisten een rapport hebben gemaakt over de gezamenlijke toekomstvisie. ‘Medisch specialisten zijn gericht op de patiënt en veel minder op de publieke en politieke discussie. Maar vanwege het grote maatschappelijke belang is er nu toch een visie geschreven’, zegt Carina Hilders, voorzitter van de betrokken projectgroep. ‘Dit document moet gezien worden als een vertrekpunt. De medisch specialist voelt zich medeverantwoordelijk voor de gezondheidszorg van de toekomst.’
Verleidelijke behandelingen
Het is voor veel artsen heel verleidelijk om in de laatste fase van iemands leven toch nog allerlei behandelingen uit te voeren. Maar soms is dit, met het oog op kwaliteit van leven, niet de beste zorg voor de patiënt. Hilders geeft als voorbeeld een oudere man met meerdere ziektes waaronder nierproblemen. ‘Moet je zo’n man nog iedere dag naar het ziekenhuis laten komen voor een nierdialyse, terwijl je zijn leven maar een klein beetje rekt ermee? Misschien wil hij liever zijn laatste tijd doorbrengen met zijn kleinkinderen.’ Voor de arts van de toekomst ligt volgens haar een grotere rol weggelegd bij praten in plaats van behandelen. ‘De focus is de beste behandeling. Dat is iets anders dan de behandeling voor het langst leven.’
Zorgkosten
Door onder meer de stijgende kosten voor de zorg, is het volgens de Orde belangrijk dat een specialist zich bewuster wordt van de prijskaartjes. ‘Een arts heeft meestal geen idee van kosten van bijvoorbeeld hechtdraden of röntgenfoto’s. Als iemand die kosten in zijn achterhoofd heeft, kan daar bewuster mee omgegaan worden. Maar het is belangrijk dat het prijskaartje nooit het belangrijkste mag zijn bij het geven van een behandeling.’ (ANP)
Lees meer:
Medisch specialisten maken forse winsten
Specialisten in opleiding voeren actie
Net als voor behandelen geldt, geldt hier ook voor gesprekken voeren met patient en familie: geen tijd: niet doen.
De KNMG heeft afgelopen jaar een Handreiking “Tijdig spreken over het levenseinde “uitgebracht in een artsenversie en één voor het publiek. De laatse ism patienten- en ouderenorganisaties.
Bij het publiek wordt de brochure heel goed ontvangen. Het gesprek over de realiteit van het levenseinde dient tot de professionele bagage gerekend te worden. Het kan gaan over het (medisch) perspectief van een kwaal en over grenzen en wensen van de patient zelf. De toestemmingsvereiste voor een behandeling is daarvoor de basis.
‘Tijdig ‘ wil aangeven: niet pas in palliatieve of terminale situaties. En het hoeft lang niet altijd over een euthanasiewens te gaan.
Te verwachten is dat de hele medische sector veel meer van deze vragen zal krijgen.
Tijdsinvestering en financiering is een deel van deze ‘goede’ zorg. Helderheid over grenzen bespaart dan veel ellende en geld.
Meer aandacht voor een vertegenwoordiger igv dreigende wils-on-bekwaamheid om de vereiste toestemming te geven, is nodig.
Misvattingen over de wettelijke mogelijkheden om grenzen aan te geven dienen te worden opgeruimd.
(KOPPEL-onderzoek).
En de uitkomst van dit soort gesprekken dient in het medisch en verpleegkundig dossier.
Voer een heel ander beloningstelsel in, want” money makes you the man ‘althans is het motto
Meer aandacht in opleiding en meer aandacht voor shared decision making in de praktijk. Mooi! Maar ook vereist: investeren in ‘kijk en luistergeld’. Ofwel: biedt artsen de mogelijkheid een langer consult te hebben met patienten waar dergelijke gesprekken nodig zijn. Vervolgens worden hoogstwaarschijnlijk kosten bespaard door minder behandelingen. Patienten willen namelijk duidelijke informatie om samen met behandelaars weloverwogen keuzes te kunenn maken. En ‘zo lang mogelijk leven’ is voor patienten inderdaad lang niet altijd het doel. Focus op beste behandeling voor de individuele patient, met kwaliteit van leven als uitgangspunt.
Dat worden dan langdurende behandelingen, de oplossing hiervan is Goed in de spiegel kijken en behandelen zoals jij denkt in dergelijke gevallen behandeld te willen worden!
De huidige medische opleidingen besteden veel aandacht aan gespreksvaardigheden. En als je als arts-assistent dan eindelijk het echte werk mag doen, dan kom je erachter dat de maten daar geen tijd voor willen inruimen en moet je soms 20 patienten in een uur behandelen. Het gaat hier niet om ontbrekende vaardigheden, het gaat hier om een gebrek aan prioriteit.